مژگان کریمی یکی از مهندسان پزشک جوان و فعال در عرصه‌های مختلف این صنعت به‌شمار می‌رود. او که پیش از تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد مهندسی پزشکی بیومتریال، مدرک کارشناسی خود را در رشته مواد و متالورژی اخذ کرده بود اکنون مدیرعامل یک شرکت مهندسی پزشکی است. شرکتی که در زمینه تجهیزات و مصرفی زیبایی فعالیت دارد. همچنین مدیر و موسس اولین مدرسه مهندسی پزشکی در ایران است. همزمان نیز مدرس و متخصص تجهیزات و مصرفی‌های زیبایی است. همچنین به کار تجهیز و تاسیس مراکز تخصصی زیبایی، برگزاری دوره‌های آموزشی مهندسی پزشکی، منتورینگ دانش‌آموختگان و دانشجویان مهندسی پزشکی و برگزاری لایوهای هدایت شغلی با عنوان «مهندسی پزشکی شو» می‌پردازد. در چهره‌به‌چهره این شماره از ماهنامه «مهندسی پزشکی و تجهیزات آزمایشگاهی» با او به گفت‌وگو نشستیم تا کمی درباره مسیری که طی کرده است و پیشنهادی که برای دانشجویان و دانش‌آموختگان مهندسی پزشکی برای ورود به بازار کار دارد، برایمان بگوید.
هدف شما از انتخاب این رشته چه بود؟
داشتن نقشی کلیدی و مهم در مهندس پزشکی و نظام سلامت بسیار برایم ارزشمند بوده و هست.
زمانی که وارد این رشته شدید، آیا از نظر محتوای علمی، مهارتی و مطابقت با خواسته‌هایتان آن چیزی بود که انتظار داشتید؟ بعدها دچار این چالش نشدید که آیا انتخاب درستی داشته‌اید یا نه؟
پیش از انتخاب رشته بسیار تحقیق کردم؛ به‌گونه‌ای که به فضای محتوای دروس و فضای کاری رشته مهندسی پزشکی اشراف کامل یافتم. بنابراین به هیچ عنوان نه پشیمان شدم و نه درگیر چالش.
چه دستاوردهای علمی و عملی در دوران دانشجویی و پس از آن داشته‌اید؟
یک سامانه دارورسانی را برای دارورسانی هدفمند سولفاسالازین به کولون طراحی کردم. برای این منظور از یک پلیمر خوراکی استفاده کردم.
از چه سالی وارد بازار کار شدید و چگونه و با چه حرفه‌ای شروع کردید؟ چه مشاغل مرتبطی را پس از آن داشتید؟
از سال 1390 همزمان با تحصیل در ترم دوم دوران کارشناسی، در یک کارخانه چینی بهداشتی به‌صورت پاره‌وقت و کارآموزی به‌عنوان کارشناس کنترل کیفیت مشغول به کار شدم. این حرفه مرتبط با رشته تحصیلی من در مقطع لیسانس بود. سپس به‌ترتیب در سال‌های 1391 و 1393 مدیر کنترل کیفی صنعت چینی و پرسلان و مدیر کارخانه تولید و صادرات پرسلان شدم. پس از آن در سال ۱۳۹۵ تصمیم گرفتم رشته و به‌دنبال آن شغلم را تغییر دهم. بنابراین در مقطع کارشناسی ارشد مشغول به تحصیل در رشته مهندسی پزشکی شدم. همزمان با تحصیل در این مقطع و رشته به‌عنوان مدرپ و کارشناس بازرگانی شرکت واردات و تولید تجهیزات و مصرفی زیبایی نیز فعالیت داشتم. این دوران تا سال ۱۳۹۹، سخت‌ترین و پرکارترین سال‌های زندگی‌ام بود؛ زیرا نه‌تنها باید دروس پایه و لیسانس مهندسی پزشکی را مطالعه می‌کردم بلکه دانشجوی ارشد مهندسی پزشکی نیز بودم و مسئولیت‌های کاری هم داشتم. در نهایت سال 1399 اقدام به تاسیس شرکت کردم.
برای ورود به بازار کار با چه مشکلاتی دست به گریبان بودید؟
درواقع نداشتن مهارت در ابتدای کار از چالش‌های پیش روی من بود. در نهایت این مهارت را با مطالعه و داشتن فعالیت شغلی مرتبط به‌دست آوردم.
مهم‌ترین موانع و چالش‌هایی که با آن روبه‌رو بودید، چیست؟
به‌عنوان یک خانم چالش‌های زیادی داشتم که این بسیار ناراحت‌کننده است. جامعه شغلی مهندسی ایران به‌شدت مردسالار است و خانم‌ها علی‌رغم توانمندی‌ها و تلاش‌هایشان بسیار نادیده گرفته می‌شوند. اما باید این را باور داشته باشند که تلاش‌های آن‌ها بدون نتیجه نخواهد ماند؛ بنابراین باید بی‌توجه به شرایط جامعه روی هدف خود متمرکز باشند و برای رسیدن به آن تلاش کنند.
اکنون فضای آماده‌سازی دانشجویان برای ورود به بازار کار در دانشگاه‌ها چگونه است؟
دانشجویان و دانش‌آموختگان به‌دلیل نداشتن توانمندی، نه‌تنها برای ورود به بازار کار آماده نیستند بلکه هیچ‌گونه آگاهی نسبت به آینده شغلی خود ندارند؛ در این بین بازار کار نیز پذیرای آن‌ها نیست.
به‌نظر شما اکنون رشته مهندسی پزشکی در ايران از نظر کیفیت و به‌روز بودن آموزش‌های دانشگاهی چه جايگاهی دارد؟
آموزش‌های تئوری‌محور و آکادمیک دانشگاه و همچنین شکاف بزرگ بین دانشگاه و صنعت همیشه مورد انتقاد بوده و هست. بازار مهندسی به‌ویژه مهندسی پزشکی به افرادی نیاز دارد که جدا از داشتن دانش فنی و تخصصی، شغل‌محور پرورش یافته باشند. متاسفانه نظام آموزشی دانشگاهی ایران از این منظر بسیار فقیر است. مهندسان پزشکی بعد از دانش‌آموختگی تازه اول راه کسب آموزش هستند. بنابراین باید میزان زیادی سرمایه مادی و معنوی از دست بدهند تا شاید بازار کار آن‌ها را بپذیرد و به حرفه‌ای مرتبط ورود کنند. در صورتی که اگر اصلاحاتی در چارت آموزشی دانشگاه‌ها و نحوه آموزش ایجاد شود، چالش ورود به بازار کار تا درصد زیادی حل خواهد شد. در همین راستا بود که پس از یک سال‌ونیم عارضه‌یابی آموزش مهندسی پزشکی و گفت‌وگو با گروه‌های آموزشی مختلف، دانشگاه و دانش‌آموختگان این رشته و بررسی دغدغه‌ها و مشکلات آن‌ها اقدام به تاسیس اولین مدرسه مهندسی پزشکی ایران کردم. در این مجموعه پس از ارائه مشاوره به دانشجویان و مشخص شدن علاقه‌مندی آن‌ها بر اساس توانمندی‌ها و شرایطی که دارند، تخصص و فیلدی که قصد ورود به آن را دارند تعیین می‌شود. پس از ثبت‌نام نیز در دو حوزه مهارت‌های نرم و مهارت‌های تخصصی، آموزش می‌بینند؛ مهارت‌های نرم به توسعه فردی، فن‌بیان و سخنوری، آموزش مکالمه زبان، فروش، بازاریابی و… می‌پردازد. در کنار آن مهارت تخصصی که به آن علاقه دارند را نیز به‌صورت کاملا تخصصی و عملی می‌آموزند.
ارزیابی شما از بازار کنونی کار مهندسی پزشکی در حوزه‌های مختلف و فرصت‌های پیش‌روی دانشجویان و دانش‌آموختگان این رشته چیست؟
باتوجه‌به رونق بازار تجهیزات پزشکی، احساس نیاز به متخصصان این حوزه و مهندسان پزشکی بیش از پیش ایجاد شده است. بنابراین آینده شغلی خوبی در انتظار دانش‌آموختگان مهندسی پزشکی است.
به نظر شما لازمه ورود موفق و نتیجه‌بخش به بازارهای کار مرتبط با رشته مهندسی پزشکی چیست؟
باید بدانیم که بازار کنونی و مدیران، اقدام به جذب افرادی می‌کنند که متخصص و مهارت دیده باشند. مدیران شرکت‌ها خواهان نیرویی هستند که ارزش افزوده برای سازمان داشته و به حدی توانمند باشد که بتواند قدمی مثبت در راستای پیشبرد اهداف و پیشرفت مجموعه بردارد. اما باید توجه داشت که لازمه ورود به بازار کار علاوه‌بر ظرفیت بازار، داشتن تخصص و تقویت مهارت‌های فردی است. می‌توان گفت لازمه موفقیت در بازار کار نیز به داشتن صبر، تلاش، وفاداری به سازمان، داشتن اعتماد به نفس و جسارت، آموزش دیدن در حوزه‌های مختلف، تقویت مهارت‌های نرم و سخت، توانمندی و پتانسیل‌ها بستگی دارد.
باتوجه‌به شرايط کنونی رشته مهندسی پزشکی و بازار کار آن، به ديگران توصيه می‌کنيد برای ادامه تحصيل به‌سمت اين رشته بروند؟
بله. ولی باید شرایط جغرافیایی، علاقمندی‌ها، توانمندی‌ها، ویژگی‌های فردی و شخصیتی خود را واقع‌گرایانه بشناسند و بررسی کنند تا درگیر چالش نشوند. فعالیت در این رشته نه خیلی آسان است و نه خیلی دشوار است بلکه فقط باید با مشورت و راهنمایی از افراد با تجربه به‌درستی هدف‌گذاری انجام داد و مسیر شغلی مناسبی برای خود تعیین کرد.
به‌نظر شما مهم‌ترین چالش صنعت تجهیزات پزشکی چیست؟
مهم‌ترین چالش کنونی صنعت تجهیزات پزشکی، نبود حمایت مادی و معنوی از تولید داخلی و ایده‌های تولید و همچنین حمایت نکردن از نخبگان است.
اگر شما جای يکی از مسئولان بوديد، چه کاری برای بهبود وضعیت مهندسی پزشکی می‌کردید؟
اگر جای مسئولان بودم، نظام واحد و منجسم مهندسی پزشکی متشکل از تمامی واردکنندگان، تولیدکنندگان، مهندسان و متخصصان این حوزه تشکیل می‌دادم. بدین‌ترتیب برای تمامی این افراد و سازمان‌ها یک جایگاه مناسب، درخور و مستقل در نظام سلامت ایجاد می‌شود تا اعضای این نظام بتوانند به‌طور عادلانه از حمایت‌های مادی و معنوی دولت بهره ببرند و در این عرصه نقش پررنگ‌تری داشته باشند.
دیدگاه ها