گفتوگو با آقای مهندس رامين حسنی ملايری؛ علم و عمل؛ همه آنچه برای موفقيت به آن نياز داريد

مهندس رامين حسنی ملايری کارشناس مهندسی پزشکی بيوالکتريک دانشگاه اميرکبير و دانش آموخته دبيرستان البرز تهران است. به گفته ايشان همسايگی با دبيرستان البرز خود انگيزه‌ای مضاعف برای تلاش و کوشش در امر تحصيل بوده است. سال دوم دبيرستان به واسطه يکي از آشنايان به رشته مهندسی پزشکی علاقه ‌مند شد و پس از تحقيق و مطالعه متوجه شد که اين رشته متناسب با نياز و خواسته‌هاي اوست. در سال 91 با رتبه 798 وارد دانشگاه اميرکبير شد و از سال دوم دانشگاه به عنوان استاد حل تمرين شروع به فعاليت کرد. از جمله فعاليت‌های حسنی در دوران تحصيل تاليف کتاب‌هايی برای درس معادلات ديفرانسيل بود که با همکاری اساتيد ميسر شد. در ترم پنجم، کار دانشجويی را به صورت مشاوره تحصيلی و تدريس خصوصی ادامه داد. در سال آخر دانشگاه يعنی سال 95 جذب شرکت تهران فوکا شد و به عنوان نماينده علمی و متخصص دستگاه‌های راديولوژی و ماموگرافی اين شرکت مشغول به کار شد. سال 97 مرکز آموزشی اين شرکت را با همکاری شرکت اصلي تأسيس کرد و سپس دوران خدمت سربازی را هم در بهداری ناجا تحت عنوان کارشناس بهداشت گذراند. مهندس حسنی از ابتدای سال 99 در مجموعه آزمايشگاهی مشغول به کار شد.

براي موفقيت در حرفه خود چه کرده‌ايد؟

در تابستان سال اول دانشگاه نرم افزار متلب را به عنوان يک مهارت در دانشگاه اميرکبير آموزش ديدم و از ترم سوم هم به عنوان استاد حل تمرين آموزش متلب مشغول شدم. بعدها علاقه به کارهاي فنی و کارهای مرتبط با دستگاه در من ايجاد شد و در کارگاه مهندس ياوری در دانشگاه کسب مهارت کردم و دوره تعميرات دستگاه‌های پزشکی را گذراندم. در همان دوران متوجه شدم «با يک پا نمی‌شود از نردبان بالا رفت» و بايد با دو تا پای «علم و عمل» از اين نردبان بالا رفت؛ يعنی ابتدا بايد دانش و مهارت مورد نياز در آن حوزه را داشته باشيد و در عمل هم آن را به کار گيريد تا تبديل به خرد شود.

به نظر شما دانش‌ آموختگان برای موفقيت در مصاحبه‌های شغلی بر روی چه مواردی بايد تمرکز کنند؟

من مدرک کارشناسی دارم وهيچ وقت هم به ارشد يا دکترا فکر نکرده‌ام. براي رسيدن به موفقيت به جای اين که تمرکز را روی گرفتن مدرک بگذاريم بهتراست تمرکزمان را بر روی مهارت‌هايی که می‌توان کسب کرد بگذاريم. زمانی که براي مصاحبه شغلی به شرکت يا اداره‌ای می‌رويم  مصاحبه کننده در مورد تعداد مدارک ما پرسشی نخواهد پرسيد بلکه آنچه برای او مهم است ميزان مهارت ماست. برای مثال من نزديک به 8 سال زبان انگليسی و آلمانی خوانده‌ام و برای هيچ کدام هم مدرک نداشتم. وقتی در مصاحبه‌ای شغلی در مورد مدرک بنده سؤال می‌شود، در پاسخ می‌گويم خير مدرکی ندارم اما در پاسخ به اينکه می‌توانی آن زبان را صحبت کنی، شروع می‌کنم به صحبت کردن و وقتی‌ صحبت می‌کنيم آن فرد متوجه مهارت من شده و به وجد آمده و می‌گويد ما درست همين را می‌خواستيم.
در محيط کاری يکی  از پارامترهايی که می‌تواند در قبولی مصاحبه به شما کمک کند، زبان انگليسی است که بسيار هم مهم است.

چه مواردی مي‌تواند به دانشجو کمک کند تا مسير درست را انتخاب کند؟

به نظر من اگر يک پروتکل يا ساختار داشته باشيم و اين را بنويسيم و به دانشجو بدهيم  تا آن را دنبال کند مي‌تواند مفيد باشد. دانشجو در زمان مطالعه بايد اولين سوالی که از خودش مي‌پرسد اين باشد که آيا هدفم ادامه تحصيل است يا ورود به بازار کار. اگر خانواده، فرهنگ و اساس تفکر من بر پايه ادامه تحصيل است پس تا مقطع مورد نظر ادامه تحصيل مي‌دهم و باز هم بايد دانشجو مشخص کند هدف از اين ادامه تحصيل، بازار کار و موقعيت شغلي بهتر است يا مقاطع تحصيلی بالاتر. اگر هدف موقعيت شغلی بود بايد بداند تفاوت فاحشی ميان کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری در محيط‌های شغلی وجود ندارد ولي تفکری اشتباه وجود دارد که افرادی که کارشناسی می‌خوانند و کار مناسبی پيدا نمي‌کنند با خود می‌گويند بايد برويم و ارشد بخوانيم! اين تصور و تفکرکاملا نادرست است. پرسش بعدی که دانشجو می‌پرسد اين است که به چه صورت بايد وارد بازار کار شوم؟ دانشجو بايد مشخص کند علاقه‌ او، کار در بيمارستان است يا شرکت خصوصی، اگر به کار سازمانی و وظايف و ساعت کاری مشخص علاقه مند است پس بيمارستان فضای خوبی است. اگر به دنبال پيشرفت شخصی و تخصص پيدا کردن در يک حيطه خاص است و می‌خواهد پس از چند سال تبديل به يک برند شخصی مستقل شود پس شرکت خصوصی انتخاب مناسبی است. بعد از خود می‌پرسد در شرکت خصوصی به چه صورت موفق خواهد شد؟ اينجاست که بايد پاسخ بدهد و مشخص کند که مايل است مهندس فروش شود يا مهندس فنی. اگر قدرت سخنوری و ارائه مشاوره خوبی دارد پس می‌تواند برای فروش اقدام کند و اگر هم به اصطلاح دست به آچار است و قدرت حل مسئله را دارد پس حوزه فنی براي او بهتر است. البته که هر کدام از اين انتخاب‌ها شايد مزايا و معايب خاص خودشان را داشته باشند.

در نهايت اين را بگويم که قدر رشته مهندسی پزشکی را بدانيد و مطمئن باشيد انتخاب شما، انتخاب خوبی بوده است. لطفاً به حرف‌های سمی ديگران گوش ندهيد. اگر بدانيد با تلاش در اين رشته به چه موفقيت‌هايی دست خواهيد يافت قطع به يقين اشتياق شما بيشتر خواهد شد.