شيوع ويروس کرونا باعث شد موجي از خسارات به تجهيزات پزشکي وارد شود، خساراتي که گاه جبرانناپذير بودند. تجهيزات پزشکي مراکز درماني يکي از ارکان اصلي کنترل و نگهداري از بيماران کرونايي است و در بحران کرونا، اهميت واحد تجهيزات پزشکي در سيستم درمان بيش از پيش مشخص شد.
دستگاه اکسيژنساز، مهمترين و طلاييترين دستگاه پزشکي در بحرانهاي تنفسي کرونا است چرا که بيماران نياز اساسي به اکسيژن درماني پيدا ميکنند و حتي گاهي مصرف آنها فراتر از حد نرمال پروتکلهاي درماني است. به دليل همين افزايش مصرف، شاهد فشار کاري بسيار بالا، خرابيهاي مکرر و فرسودگي اين دستگاهها بوديم. علاوه بر اين، عدم امکان خارج کردن دستگاه اکسيژنساز از مدار براي انجام سرويسهاي دورهاي، شرايط را دشوارتر نيز ميکرد. اين فشار، خود باعث استرس بيشتر کارشناسان تجهيزات پزشکي در مراکز درماني ميشد. اکسيژن فراهم شده توسط دستگاه اکسيژنساز و کپسولهاي اکسيژن نهايتاً توسط آتلتهاي بالاي سر بيمار و فلومترها به مدار تنفسي بيمار ملحق ميشود. در اين ميان بسياري از اين تجهيزات نيز تحت تأثير کارکرد بالا و تغيير پروتکلهاي درماني بيماران به سرعت مستهلک ميشدند. در پي اين بارِ کاري روي آتلتها، نشتيهاي بسياري نيز ايجاد و رديابي ميشد و با توجه به اينکه هر مولکول اکسيژن، براي مراکز حياتي شده بود، استرس مضاعفي نيز از اين قسمت به واحدهاي تجهيزات پزشکي وارد ميشد.
دستگاههاي ونتيلاتور پرتابل و کمک تنفسي در صف دوم تجهيزات درماني بيماران کرونايي بودند که خوشبختانه در اين مورد کشور ما از پتانسيلهاي داخلي خود استفاده کرد تا علاوه بر رفع اثرات تحريمهاي ظالمانه، تبديل به يکي از توليدکنندگان مطرح در منطقه باشد. به هرحال به دليل افزايش نياز به اين دستگاه، آمار خرابي دستگاهها سيري صعودي داشتند و با توجه به اين که قسمت عمدهاي از ونتيلاتورهاي سطح کشور توليد داخل نبودند لذا علاوه بر تحميل هزينههاي هنگفت، گاهي تامين قطعات نيز سخت و طاقت فرسا ميشد.
در زمان ورود اين ويروس منحوس به کشور، به علت نبود تجربه عملي درباره همهگيري بيماريهاي حاد تنفسي مانند کرونا، دستگاه سيتياسکن تبديل به يکي از سريعترين و قطعيترين روشهاي تشخيص بيماري شده بود و اين در حالي بود که در روشهاي آزمايشگاهي محدوديتهاي بسياري در سطح جهان وجود داشت. همه اين مسائل باعث ميشد دستگاههاي سيتياسکن نيز زير فشار شبانهروزي به کار خود ادامه دهند. وضعيت زماني حادتر ميشد که به علت پذيرش مکرر بيماران (بدون فوت وقت) و گرفتن اکسپوزهاي پيدرپي با جزئيات بالا، عمر کاري تيوبها بهصورت تصاعدي کاهش مييافت.
با توجه به اين که قسمت عمده ظرفيت آيسييوهاي (ICU) کشور جهت بستري بيماران کرونايي اختصاص داده شدند مانيتورهاي علائم حياتي نيز از تيررس طوفان آسيبهاي حاصل از کرونا در امان نماندند. با اينکه عملاً تغييري در ساعت و فشار کاري مانيتورها اتفاق نيفتاده بود ولي عواملي چون افزايش تعداد دفعات ضدعفوني و اسپري محلولها باعث آسيب واردشدن به بردهاي الکترونيکي و صفحات السيدي (LCD) ميشد. وحشت و وسواس بيش از حد کادر خدمات باعث ميشد آمار آسيب به مانيتور علائم حياتي در ابتداي شيوع کرونا بالاتر برود ولي با مديريت واحدهاي تجهيزات پزشکي و ارائه آموزشهاي لازم، اين مورد نيز سريعا مرتفع شد به طوريکه در ماههاي بعدي آمار بسيار اميد بخش بود.
پالس اکسيمتر انگشتي و ترمومترهاي ديجيتال غير تماسي نيز در ابتداي کار، سرنوشتي شبيه به مانيتورها داشتند؛ مخصوصاً در مورد ترمومترهاي ديجيتال که در ابتداي همهگيري، تمايل زيادي جهت استفاده از آن وجود داشت. با شروع کرونا مصرف اين تجهيزات در ادارات، اماکن عمومي و حتي منازل به شدت بالا رفت و همين امر به افزايش قيمتها و کمياب شدن ترمومتر براي مراکز درماني منجر شد. همچنين به علت تازه بودن اين شرايط، مراکز درماني نيز نسبت به نگهداري صحيح از اين ترمومترها آگاهي نداشتند و در اين بين خرابيهاي ناخواسته بسياري رخ داد.
از تمام همکاران پرتلاشي که در سرتاسر کشور در راه سلامت هموطنان جانانه ميجنگند سپاسگزارم و به خانوادههاي شهدا سلامت تبريک و تسليت عرض ميکنم.
دیدگاه ها