در حال حاضر بسیاری از دانشجویان پس از اتمام دوران تحصیل یا به سختی می‌توانند شغلی برای خود بیابند یا شغل مناسبی پیدا نمی‌کنند و ناامید از آینده، پشیمان از دورانی هستند که صرف تحصیل در دانشگاه کرده‌اند. یکی از دلایل اصلی این که دانشجویان مهندسی پزشکی وارد بازار کار نمی‌شوند، خلاء بین دانشگاه‌ها و صنعت است. البته دانشگاه هم در هدایت صحیح دانشجوها به سمت بازار کار نقش اساسی دارد ولی گذراندن دروس دانشگاهی، صرفاً دانشجو را آماده ورود به بازار کار نخواهد کرد. پس استفاده از تجربیات انسان‌های موفق در این حوزه بسیار سودمند خواهد بود؛ چرا که در مثلث درمان کشور به نسبت سایررئوس این مثلث، مهندسی پزشکی، رشته‌ای نوپاتر است و موفقیت و پیش برد اهداف در این رشته نیازمند استفاده از تجربیات موفق و توانمند سازی خود فرد است. با خانم مهندس متین بیرم وند، مدرس دانشگاه در حوزه مهندسی پزشکی هم کلام شدیم تا نظر ایشان را در رابطه با موارد مطروحه جویا شویم.
مهندس بیرم وند در سال ۸۷ تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی مهندسی پزشکی گرایش بیوالکتریک آغاز کرد و پس از اخذ مدرک کارشناسی، تحصیلات تکمیلی را در مقطع کارشناسی ارشد واحد علوم و تحقیقات ادامه داد. وی از سال ۹۵ در دانشگاه آزاد واحد دزفول مشغول به تدریس است و در کنار تدریس، به نگارش مقالات علمی و تحقیقات تخصصی در حوزه مهندسی پزشکی مشغول است.
نقش دانشگاه در پرورش دانشجویان جهت ورود به بازار کار چقدر پر رنگ است؟
به طور کلی هدف دانشگاه روشن کردن چراغ در مسیری است که یک دانشجو در آن پا نهاده و نه به مقصد رساندن او. دانشگاه می‌تواند شما را با ابعاد مختلف رشته و بازار کار آن آشنا کند و در این راه یکی از پررنگ‌ترین نقش‌ها را برعهده دارد. ضمن اینکه دانشجو در طی دوران تحصیل مهارت‌های کافی جهت ورود به بازار کار را از طریق دانشگاه کسب می‌کند که یکی از این موقعیت‌ها کارورزی است. اما این به این معنا نیست که صرفا گذراندن دروس دانشگاهی ما را آماده ورود به بازار کار می‌کند بلکه دانشجو به لطف دانشگاه، تنها در جهت درست و مسیر صحیح برای رسیدن به قله قرار دارد و ادامه مسیر به طور کامل بر عهده خود اوست.
چگونه می‌توان خلأ میان دانشگاه و صنعت را از بین برد؟
هیچ کس نمی‌تواند منکر وجود فاصله بین نیازهای صنعت و خروجی دانشگاه‌ها شود و این مشکل فقط مختص به کشور ما نیز نیست. ایده‌های زیادی در دنیا ارائه شده‌اند که بعضی از آن‌ها نتایج بسیار تحسین برانگیزی در پی داشته‌اند؛ مانند دانشگاه‌های نسل سوم که در سال‌های اخیر در کشور ما نیز مورد توجه قرار گرفته است. به طور کلی ما نیازمند یک بازخورد منفی و دائمی از سمت صنعت به ورودی مباحث آکادمیک هستیم تا هم الزامات صنعت را در دانشگاه به صورت بسیار دقیق‌تر و ارزان‌تر برطرف کنیم و هم اینکه به مباحث و پروژه‌های دانشجویی سمت و سویی کاملا نو و پویا بیخشم.
به نظر شما تا چه حد گذراندن واحد کارورزی می‌تواند به مهارت‌های مهندس پزشکی اضافه کند؟
پیش از پاسخ به پرسش شما، لازم می‌دانم این نکته را روشن کنم که به عقیده من هر دانشجوی مهندسی پزشکی باید از نیمه مسیر تحصیلی خود، هدف و آینده مشخصی ترسیم کند که این امر تنها با شناخت کامل از تمام جنبه‌های این رشته حاصل خواهد شد. اگر هدف مشخص شود، کارورزی هم‌جهت با آن هدف، بسیار سودمند خواهد بود. به این ترتیب که فرصتی آسان و در دسترس برای یادگیری مهارت‌های مخصوص آن زمینه را در اختیار دانشجو قرار خواهد داد. در واقع کارورزی اولین مواجهه رسمی دانشجو با بازار کار است. به نظر من دانشجویان نباید به سادگی از موقعیت کارورزی بگذرند بلکه باید به چشم یک درس عملی ویژه به آن بنگرند و تمام تلاش خود را در جهت یادگیری فنون لازم در آن مرکز پی بگیرند.
به نظر شما چه دوره‌هایی برای دانشجویان مهندسی پزشکی لازم و ضروری است؟
همیشه به دانشجویان توصیه می‌کنم در طول دوران کارشناسی تا حد امکان از هر فرصتی برای آموزش بهره بجویند به این دلیل که معمولاً بعد از فارغ التحصیلی امکان آن به مراتب کمتر می‌شود. هیچ وقت نمی‌توانم دوره مخصوصی را پیشنهاد بدهم زیرا هر دانشجو با توجه به هدف شغلی و دورنمایی که از رشته برای خودش ترسیم کرده است باید دوره‌های مربوطه را بگذراند. در این بین گاهی مشاهده می‌کنیم که دانشجویان فقط به دنبال اخذ مدرک از سازمانی خاص برای دوره‌های تکمیلی هستند که این اشتباه بزرگی است. کیفیت و خروجی دوره به مراتب از مدرک صادر شده مهم‌تر است. توصیه همیشگی من این است که حتماً مهارت‌های نرم‌افزاری خود را با توجه به گرایش‌های مختلف مهندسی پزشکی تقویت کنید. از مهارت‌های برنامه‌نویسی در متلب و پایتون غافل نشوید چون دنیای تکنولوژی امروز جایگاهی برای افراد غیر متخصص ندارد.
دیدگاه ها