رضا آزاد، دانش‌آموخته مقطع لیسانس رشته مهندسی پزشکی و دانشجوی رشته مدیریت بازرگانی است که به‌تازگی شرکت خود را با نام فناوری پزشکی ایرانیان «آیتیمد» تاسیس کرده است. او همچنین به‌عنوان مشاور توسعه برند شرکت‌های تجهیزات پزشکی، آزمایشگاهی و مراکز درمانی فعالیت دارد و همین علاقه نیز آزاد را به‌سمت تحصیل در رشته مدیریت بازرگانی سوق داد. در واقع فعالیت اصلی این مهندس جوان در زمینه توسعه برند و کسب‌وکار تجهیزات پزشکی و صنعت سلامت و درمان است. در فرصت پیش آمده با رضا آزاد درباره مسیری که پیموده، حوزه فعالیتش و ارزیابی که از رشته مهندسی پزشکی دارد، گفت‌وگو کردیم.
توسعه برند و کسب‌وکار تجهیزات پزشکی، صنعت سلامت و درمان حوزه اصلی فعالیتم است. در واقع آنالیز کسب‌وکار و بیزینس شرکت‌های تجهیزات پزشکی، نگارش بیزینس پلن، مارکتینگ پلن، برندینگ پلن و همین‌طور توسعه برند از خدمات اصلی است که در شرکتم ارائه می‌دهم.
همیشه از خودم این سئوال را می‌پرسیدم که باقی افراد چگونه توانستند در بیزینس مهندسی پزشکی به موفقیت برسند. همین سئوال پرسیدن از خودم باعث شد که تحقیقات زیاد و پرس‌وجو کنم تا من نیز به این موفقیت برسم. سخت بود، اما غیر ممکن نه. وقتی از خودتان بپرسید که چگونه می‌شود و چرا؟ راه‌حل‌ها پیدا می‌شوند. دنبال راه‌حل‌ها که بروید، گرایش‌ها و علایقتان شاید تغییر کند.
دو تا کلمه! اولین کلمه، بیزینس صنعت سلامت و دومی، آموزش و مشاور بودن است.
خب من سال اولی که کنکور دادم، موفق شدم رشته دندانپزشکی دانشگاه آزاد تهران قبول شوم ولی خب به‌خاطر مسائل مالی نتوانستم ادامه بدهم و در همان ترم اول انصراف دادم. ناگفته نماند که علاقه‌ای هم به این رشته نداشتم و به‌نوعی تحت فشار خانواده وارد این رشته شدم. علاقه من بیشتر در مورد صنعت سلامت بود و هست. حتی قبل از اینکه وارد این بیزینس یا به‌طور کلی رشته مهندسی پزشکی شوم، اطلاعاتی در این مورد داشتم و چندان هم برایم غریبه نبود. احساس می‌کردم موفق می‌شوم و به همین خاطر وارد این رشته شدم. بنابراین رشته مهندسی پزشکی نه با چیزی که شنیده بودم و فکر می‌کردم برایم فرق داشت و نه پشیمان شدم.
در دوران دانشجویی موفق شدم دو طرح را به ثبت برسانم و برای کشور هلند ارسال کنم. ناگفته نماند که از تیم پزشکی بیمارستان آتیه بسیار کمک گرفتم. اساتیدم از جمله دکتر سمانه حاجی محمدباقر و مهندس آرزو کشاورز نیز کمک بسیاری کردند. علاوه‌بر این در دوران دانشجویی توانستم با کمک استادم دکتر مسعود عباسی، شرکتم را تاسیس کنم و کسب‌وکار خودم را داشته باشم.
دانشگاه که عملا نه. بارها گفته‌ام اگر به دانشگاه باشد، به دانشجویان مهندسی پزشکی، رشته برق را آموزش می‌دهد تا مهندسی پزشکی. اما خارج از فضای دانشگاه، بسیار راحت می‌توان وارد کار شد. هم‌اکنون اگر از طریق رسانه‌های کاریابی برای یافتن کار اقدام شود، مشاغل بسیاری زیادی وجود دارند.
متاسفانه بسیار ضعیف است. بارها به دانشجوها گفته‌ام که اصلا به موفقیت در اثر دانشگاه، فکر نکنند و دل نبندند. دانشگاه تنها یک درصد از موفقیت را تشکیل می‌دهد؛ حداقل در ایران اینگونه است.
دقیق یادم نیست، اما از 14 سالگی با کارگری شروع کردم. حقوقم ماهی 300 هزار تومان بود. حتی مشاغل نظافت آپارتمان، فروشندگی لباس، تکنسین داروخانه را نیز تجربه کردم. به‌مدت دو سال نیز عضو تیم کانتت فکتوری دیجی کالا بودم و بعد وارد حوزه تجهیزات پزشکی شدم. خودم بر این باورم همین کارها باعث موفقیتم شدند. درست است آن زمان ماهی ۳۰۰ هزار تومان حقوق می‌گرفتم، اما الان داستان کاملا متفاوت شده است.
تقریبا مشکلی نداشتم و روزی سه جا کار می‌کردم. همزمان در بیمارستان و شرکت کارآموز بودم و در دیجی کالا نیز فعالیت داشتم. تقریبا روزی چهار ساعت می‌خوابیدم و برای جبران کمبود خواب در مسیر رسیدن به مقصدهای کاری در سرویس یا مترو به خواب می‌رفتم. در هفته نیز فقط دو روز به خانه می‌رفتم. البته با شیوع کرونا و غیرحضوری شدن دانشگاه، شرایط برایم بهتر شد.
بسیار سخت بود. خواب نداشتم و غذایم را در مسیر می‌خوردم؛ به‌گونه‌ای که کاهش وزن بسیار قابل‌توجهی پیدا کردم. البته این دشواری برای این بود که راه درست را نمی‌دانستم وگرنه اگر به عقب برگردم، در مدت زمان بسیار کوتاهی به نقطه‌ای می‌رسم که اکنون قرار دارم. فقط این را بگویم که مطالعه و مشورت گرفتن بسیار تاثیر دارد. همیشه به‌دلیل اینکه وقت نداشتم، سعی می‌کردم محافظه‌کار باشم و با استفاده از تجارب بقیه، چالش‌ها و سختی‌ها را مدیریت کنم.
فعلا فروش، بازرگانی و آموزش و خدمات تخصصی شرکت‌ها. دلیلش هم این است که بسیار در دسترس هستند و با آموزش دیدن می‌توان موفق شد. در این مسیر با شرکت‌های زیادی همکاری داشتم و دارم. شرکت‌های داخلی مانند سیب سبز سلامت، بهار افشان، مدیسا توان کارا، هوپاد طب آزما، مرکز آموزشی مسئولین فنی ایران (داروخانه)، سلامت مدرن آسیا، نارون تجهیز طب، دلسا طب، ستکو و… و همچنین شرکت‌های بین‌المللی و خارجی چون مدیکو کره جنوبی، مدوتک چین، الافق الذکی اللتجاره الدولیه عمان، سلیم آل ناجح عراق و چند شرکت دیگر که فعلا ترجیح می‌دهم اسم نبرم.
وجود افراد منفی و سمی از جمله موانع و چالش‌هایی بود که با آن روبه‌رو بودم. این افراد مدام یادآوری می‌کردند که موفق نمی‌شوم و سعی در منصرف کردن من داشتند. اما من هم همیشه این سئوال را طرح می‌کردم که پس چطور فلان شخص یا شرکت توانسته موفق شود و موفق بماند؟ درباره فرصت‌هایی که در حوزه کاری داشتم هم می‌توانم بگویم که پیشنهادهای کاری زیادی از شرکت‌های داروسازی و تجهیزات پزشکی داخلی تا دپارتمان‌های آموزشی قوی داشتم. بااین‌حال هدفم این بود که شرکت خودم را داشته باشم و کاری کنم که این افراد تبدیل به مشتری‌های اولیه من شوند.
اصلا جایگاه مناسبی ندارد. مانند بیماری است که نفس‌های آخرش را می‌کشد. همیشه گفته‌ام که ای کاش بهتر مدیریت شود. بیشتر مسائل قدیمی و همچنین مباحث مرتبط با رشته برق آموزش داده می‌شود. درحالی‌که بسیاری از دانشجویان نمی‌دانند ایزو 13485 چیست، چند تا بند دارد یا اینکه تکنیکال فایل یعنی چه. کاش دانشگاه‌ها بیشتر روی این مباحث مانور بدهند و جامعه مدیریتی مهندسی پزشکی فکری به‌حال این رشته دوست داشتنی و مهم بکند. اگر مهندسی پزشکی نباشد، علم پزشکی فلج می‌شود.
ببینید عصر، عصر موفقیت است. آن دورانی که دانشجو فقط کارآموزی کند، تمام شد و رفت. دانشجو یا دانش‌آموخته باید از مهارت‌هایی که بلد است استفاده کند تا شرایط را به‌نفع خودش ترسیم کند. فرصت را مهارت‌ها و یادگیری‌های ما هستند که می‌سازند. تصور کنید مهارت رانندگی بلد نیستید، به‌نظرتان می‌توانید مسافرکشی کنید و درآمد داشته باشید، اما اگر بلد باشید این قضیه فرق می‌کند.
استفاده از مهارت و آموزش دیدن و سئوال پرسیدن از خود شخص که چه چیزی باعث افزایش ارزش یک شخص می‌شود؟ اگر ارزش روا ببرید بالا قطعا موفق می‌شوید.
اصلا نه این رشته و نه این فیلد بلکه هر رشته و فیلد دیگری، اگر تلاش و آموزش نباشد، وقت تلف کردن است. اما در مورد مهندسی پزشکی، باز هم باتوجه‌به این شرایط، تحصیل در این رشته را به دیگران توصیه می‌کنم، اما به‌شرطی که علاقه داشته و دنبال موفقیت باشند و آموزش مداوم ببینند. انتخاب مرجع درست بسیار مهم است؛ بنابراین باید از افراد سابقه‌دار و موفق در این رشته کمک بگیرند نه اینکه دنباله‌رو عده‌ای بلاگرنمای بی‌سواد شوند.
چالش که زیاد است، اما اگر بخواهم در حوزه تخصصی خودم محدود شوم، صنعت توسعه برند به‌تازگی در ایران درحال ریشه گرفتن است؛ بنابراین در چنین شرایطی کار کمی سخت، اما درعین‌حال شدنی است. مخصوصا در حوزه توسعه برند.
قطعا اگر مسئول بودم، استعفا می‌دادم تا کار به تلاش برای بهبود وضعیت مهندسی پزشکی نکشد.
دیدگاه ها