همه در تب و تاب تأمین ماسک، دستکش، الکل و لوازم ضروری پیشگیری از کرونا هستند. صدها واحد بزرگ و کوچک خط تولید خود را به این محصولات اختصاص دادهاند و شاید چند صد کارگاه خانگی و دور از نظارت نیز در این کار وارد شده باشند. از طرف دیگر، گمرک و وزارت صمت به دنبال توصیههای دولت، شرایط ورود این اقلام را تسهیل کردهاند و حالا برخلاف اسفند و فروردین گذشته، همهجا ماسک و الکل در دسترس است. با اینهمه، هنوز شاهد نابسامانیهایی در بعضی زمینهها هستیم که در شرایط واکنش شتابزده به بحران، شاید توجیهپذیر بودند اما اکنون دیگر پذیرفتنی نیستند. تحمل محدودیتها و اضطراب ناشی از شیوع کرونا برای مردم کافی است، دیگر جائز نیست مشکلات نابسامانی و گرانی تهیه ماسک هم به آنها اضافه شود.
در شرایطی که دولت با هشدارهای پیاپی همگان را به استفاده از ماسک ملزم میکند، ارائه خدمات به افراد فاقد ماسک را ممنوع کرده و از بازگشایی برخی فعالیتها حمایت میکند، انتظار میرود، دسترسی همگان – به ویژه اقشار کم درآمد- به ماسک به آسانی امکانپذیر باشد. دولت فراتر از اعلام هشدار، باید در راستای تأمین سلامت جامعه و مقابله با واگیری، مناسبترین شرایط را برای دسترسی همگان به ماسک فراهم کند و به ویژه بر قیمت عادلانه آن نظارت داشته باشد. حتی پرداخت یارانه برای این محصول کمبها در مقایسه با هزینههای سنگین بستری و درمان توجیه منطقی دارد.
متأسفانه آنطور که در گزارش ما در صفحات بعد خواهید دید، برخی ناهماهنگیها، ناآگاهیها و روال بروکراسی ناکارآمد، موجب معطل ماندن شماری از محصولات در گمرک یا انبارها میشود و درعوض فرصتی برای سوءاستفاده افراد فرصتطلب ایجاد میشود تا با گرانفروشی یا ارائه محصولات غیراستاندارد، رنج مضاعفی به مردم تحمیل کنند.
نتیجه چنین ناهماهنگیهایی را میتوان در بیمارستانها دید، جایی که انتظار میرود، از نظر تأمین لوازم محافظت فردی کادر درمان، هیچ کموکسری نداشته باشند. متأسفانه سهمیهای که به دانشگاههای علوم پزشکی اختصاص داده شده، در مواردی کفاف نیاز را نمیدهد. این در حالیست که بیمارستانهای خصوصی، به خاطر گردش کار نامناسبی که برای تخصیص این کالاها معین شده، عملاً ناچار میشوند نیاز خود را با قیمتهای بالا از بازار آزاد تامین کنند.
معلوم نیست قیمت مصوب اداره کل تجهیزات به درد چه کسی میخورد، وقتی بیمارستان خصوصی ناگزیر از خرید آزاد باشد و مردم عادی نیز با مراجعه به داروخانهها، تنها با قیمتهای آزاد سر و کار دارند.
همه این مشکلات، دسترسی به لوازم پیشگیری از کرونا و گرانی آنها یک طرف، پاسخگو نبودن شماری از مسئولان و غیرشفاف بودن عملکرد برخی ادارات و سازمانها هم یک طرف. شاید این دومی، نگرانکنندهتر باشد، چرا که ریشه اولی را میتوان در این مشکل دوم جستجو کرد.
آنچه به نام مصلحت و رعایت شرایط و برخی ملاحظات، توجیهی برای بیپاسخ گذاشتن خبرنگاران و پرسشگران میشود، نهتنها به آرامش جامعه نیانجامیده که موجی از خبرها و شایعات را علیه نظام سلامت، اداره کل تجهیزات و وزارت صمت برانگیخته که گاهی از زبان بالاترین مقامات دولتی نیز پژواک آن شنیده میشود.
بعضی جاها باید ماسکها را به نفع شفافیت برداشت.
مدیر مسئول
صائب ماکویی
دیدگاه ها