مهندسی پزشکی، حرفه‌ای کارساز و ضروري در نظام سلامت است که تاکنون جايگاه واقعی خود را پيدا نکرده است. اشکال از کجاست؟ از نظام آموزشی، سازمان مديريت استخدامی، وزارت بهداشت، مجلس يا خود جامعه مهندسی پزشکی؟
اين مساله چندين سال است که موضوع بحث محافل مختلف حوزه سلامت و بيش از همه، جامعه مهندسی پزشکی کشور است، اما به واقع هيچ نتيجه اثربخش و قابل ارائه به مراکز تصميم‌گيری و قانونگذاری از اين بحث بيرون نيامده است.
تلاش‌هايی که اينجا و آنجا به صورت پراکنده يا در مناسبت‌های مختلف و در ارتباطات تشکل‌های صنفی مهندسان پزشک براي باز تعريف جايگاه حرفه مهندسی پزشکی صورت گرفته، به خاطر نگرش‌های گروهی و غير مشارکتی تاکنون به جمع‌بندی مشخص و مستدلی نيانجاميده و طبيعتاً با کيفيتی مطلوب، مدون و به مراجع قانونگذاريی و سياستگذاری ارائه نشده است. در شرايط فقدان تشکل‌های فراگير و پر نفوذ، ناگهان خبر ارائه طرحی در 22 صفحه با امضای 20 تن از مهندسان پزشک به کميسيون بهداشت مجلس شورای اسلامی، جامعه مهندسی پزشکی را غافلگير کرد. طرحی پر از غلط‌های مفهومی و املايی و با امضاهايی که اغلب برای خانواده مهندسی پزشکی ايران، ناشناخته‌اند.
بديهی است که چنين طرحی، نمي‌تواند بيانگر ظرفيت‌های علمی، مديريتی و عملياتي جامعه مهندسی پزشکی ايران باشد. اما در شرايطی که از سوي منتخبان اين خانواده توانمند، هيچ سندی برای بيان خواست‌های صنفی و تعيين جايگاه مهندسی پزشکی در نظام سلامت تهيه و به مراجع مربوطه ارائه نشده چه بسا همين طرح پر اشکال مبنای قانونگذاری و سياستگذاری قرار گيرد. شايد با همين ارزيابی بود که بعضی تشکل‌های صنفی، کوشيدند آن را به خود منتسب کنند تا از قافله عقب نمانند! اما بايد به آن‌ها و به کميسيون بهداشت مجلس و هر نهاد تصميم گيرنده ديگر، يادآور شد که خانواده مهندسی پزشکی ظرفيت‌ها و قابليت‌هايی بسيار فراتر از تهيه‌کنندگان اين طرح شتابزده و ناپخته دارد و شايسته جايگاهی بالاتر از موقعيت کنونی در نظام سلامت است.
در واقع لازم است خانواده علمی، مهندسی و بازرگانی و توليدي مهندسی پزشکی به نهادهای تصميم ساز، اثبات کند که بازتعريف نقش مهندسی پزشکی در نظام سلامت، چه منافع و مزايايی برای مردم دارد؛ چه صرفه‌جويی‌هايی در هزينه‌ها را در پی مي‌آورد؛ از چه خريدها و انتخاب‌های اشتباهی جلوگيری مي‌کند؛ چه کمکي به تسهيل کادر تشخيصي و درمان می‌کند؛ راندمان بهره وری از تجهيزات را تا چه حد بهبود می‌بخشد و سرانجام چه تاثيری در اقتصاد درمان، کارآيی نظام سلامت، رفاه مردم و غيره دارد.
مسئولان کميسيون بهداشت مجلس، وزارت بهداشت، دانشگاه‌ها و مراکز تحقيقاتی البته مسئوليت دارند که در اين زمينه کنکاش کنند، اما وظيفه اصلی به عهده خود خانواده مهندسی پزشکی است که با تدوين خواست‌ها و برنامه‌ها و مستندات معتبر و ارائه دقيق، فشرده و روشن آن‌ها به نهادهای برنامه ريزی و قانونگذاری، برای رفع مشکلات صنفی و حرفه‌ای مهندسان پزشک اقدام کند.
مهندسی پزشکی در مراکز درمانی از مرحله طراحی معماری بيمارستان تا تجهيز و کاربری و نگه داری و نوسازی تجهيزات بايد به عنوان مشاوری امين و صاحب امضای ضروری در همه اين مراحل ايفای نقش کند. پذيرش چنين جايگاهی از سوی جامعه پزشکی، مديران بيمارستان‌ها، قانونگذاران و برنامه ريزان در نظام سلامت، مستلزم کار توجيهی مستدل و پيگيری از سوی خانواده مهندسی پزشکی است.
مدير مسئول
صائب ماکويی
دیدگاه ها