اهمیت بالینی ترومبوآمبولی

ترومبوآمبولی ریوی (PTE) یک بیماری شایع و مرگبار است که شامل ترومبوز ورید عمقی (DVT) و آمبولی ریه (PE) است که می‌تواند باعث ناتوانی قلبی عروقی و مرگ در بیماران شود. از آنجایی که اکثر موارد آمبولی ریوی از نوع لخته خون می‌باشد لذا اکثرا منظور از آمبولی ریه همان ترومبوآمبولی است.

خطر ترومبوآمبولی ریوی یکی از مسائل مهم بخش‌های ویژه می‌باشد. اغلب بیماران بستری در بخش مراقبت‌های ویژه با توجه به استراحت مطلق و بیماری زمینه‌ای به شدت در معرض بروز آمبولی ریه قرار دارند.

اعتقاد پژوهشگران بر این است که آمبولی حاد ریه، علت 10 درصد مرگ‌های بیمارستانی را به خود اختصاص می‌دهند و حداقل 50 درصد بیمارانی که در اثر آمبولی ریه جان خود را از دست می‌دهند علائمی از ترومبوآمبولی را در طی 7 روز اخیر داشته‌اند. در واقع آمبولی ریه یکی از علل منجر به مرگ قابل پیشگیری در بیماران بستری در بیمارستان‌ها است.

پیشگیری از ترومبوآمبولی ریه تنها معیار مهم برای حصول اطمینان، از ایمنی بیماران در بیمارستان‌هاست. به نظر می‌رسد بروز ترومبوآمبولی و مرگ ناشی از آن در بخش مراقبت ویژه قابل پیش‌بینی بوده و انجام پروفیلاکسی در بیماران پرخطر از آمبولی گسترده و مرگ ناشی از آن جلوگیری می‌کند.

مطالعات نشان می‌دهد که سالیانه در اروپا 370/000 مرگ مرتبط با آمبولی ریه رخ می‌دهد و هزینه‌های مستقیم مراقبت‌های آن از 3 میلیارد یورو در سال فراتر می‌رود. سالیانه بیش از 400/000 تا 650/000 نفر در ایالات متحده آمریکا دچار ترومبولی ریه شده و 10  درصد آن‌ها جان خود را از دست می‌دهند. در انگلستان بیش از 25/000 نفر از ترومبوآمبولی در بیمارستان‌ها می‌میرند که این میزان بیشتر از مرگ‌های ناشی از سرطان سینه، ایدز و تصادفات است. در استرالیا بیش از 15/000 نفر مبتلا و بیش از 5/000 مرگ را به دنبال دارد و هزینه‌ای که برای درمان ترومبوآمبولی صرف می‌شود بیش از 72/1 بیلیون دلار است.

به نظر می‌رسد در ژاپن هم به تدریج که سبک مردم غربی‌تر می‌شود میزان برزو ترومبوآمبولی رو به افزایش است. می‌توان گفت شناسایی و پیش‌بینی بروز DVT و آمبولی ریه میزان ابتلا، عوارض و مرگ را در بیماران کاهش می‌دهد. دانستن عوامل خطر و علل و علایم مربوط به آن می‌تواند به پرستار در تشخیص بیماران در معرض خطر کمک کند تا با مدیریت و بررسی خطر مناسب از مرگ‌های غیر ضروری جلوگیری کند.

ترومبوز شریانی

ترومبوزها به ندرت در شریان‌های نرمال ایجاد می‌شوند. ترومبوز شریانی در 50 درصد موارد به دلیل ایجاد لخته در سیستم عروق شریانی ایجاد می‌شود. آسیب اندوتلیال و تغییر در جریان خوت شریانی به دنبال پلاک‌های اترواسکلروزی دو فاکتور مهم ایجادکننده ترومبوز در شریان‌ها می‌باشند. واسکولیت و تروما از علل کمتر شایع ترومبوز شریانی است. ایجاد ترومبوز شریان‌ها باعث ایجاد ایسکمی در بافت مربوطه می‌شود.

ترومبوز شریان‌های دیستال (آتروآمبولی‌های)

آتروآمبولی‌ها به میکروآمبولی‌های ایجاد شده از کلسترول، کلسیم و پلاک‌های آترواسکلروتیک در اندام‌های انتهایی ایجاد می‌شود. در سیستم عصبی مرکزی، آتروآمبولی‌ها سبب ایجاد ایسکمیک گذرا در بافت مغزی و در ننتیجه سکته مغزی می‌شوند. در سیستم عروق محیطی باعث هیپوترمی، دردناک، سیانوتیک شدن و یا سندروم پای آبی می‌گردند. درگیری شریان‌های فمور و پوپلیتئال در 60 درصد موارد و شریان‌های آئورتوایلیاک در 40 درصد موارد ایجاد می‌شود. اندازه آتروآمبولی‌ها در حدود 200-100 میکرومتر است ولی تمایل به انتشار و افزایش حجم دارد و اگر به موقع تشخیص داده نشود باعث کاهش جریان خون جانبی گردیده و انفارکتوس وسیع بافت ایجاد می‌کند.

رامونا اولین شرکت پشتیبانی فنی الکتروفیزیولوژی

982632732437+