سيستم درماني کشور دائما با بحث مهم و حساس آنکالي «گوش به زنگ» روبرو است. در اين ميان گروه‌‌هاي صنفي خاصي مانند پزشکان و مهندسان انفورماتيک به صورت روتين و مستمر تحت آيين نامه‌ها و مقررات، موظف به ارائه خدمات آنکالي و حتي حضورهاي خارج از ساعات اداري در مراکز درماني هستند. اين انجام وظيفه، ضامن نجات افراد بسياري در حين درمان است و تبلوري از ارزش‌هاي والاي باليني، اخلاقي و انساني است. با اين توصيفات مختصر، گريزي مي‌زنيم به مقوله آنکالي همکاران واحد تجهيزات پزشکي و مي‌کوشيم تا اين مسئله را از نگاهي تازه‌تر بررسي کنيم. از اين رو شايد بتوان به نتايج مطلوبي در جهت بهبود روند فعلي آنکالي تجهيزات در مراکز به نفع سيستم مالي و ارتقا سطح کيفي استفاده از تجهيزات دست يافت. مهمترين مسئله در اين ميان تنها رعايت يک اصل مي‌تواند باشد و آن چيزي جز «بررسي کارشناسي» نيست.
وضعيت آنکالي واحدهاي تجهيزات بدون رعايت روندي منسجم، در مراکز درماني سطح کشور به اَشکال متفاوت بروز مي‌کند که اين اختلاف و عدم وحدت رويه در اجرا، حتما و لزوما باعث خواهد شد در بعضي موارد اتفاقات خوبي بيفتد و در نقطه مقابل آن شاهد يا منتظر وقوع رويدادهاي احيانا ناخوشايند باشيم. بنابراين بررسي کارشناسي و نقد دقيق علل و عوامل وضعيت حاکم بر روند آنکالي تجهيزات پزشکي در سطح کشور الزامي است.
اکنون شاهد تماس‌هاي مکرر با کارشناسان واحد تجهيزات پزشکي در مراکز درماني، خارج از ساعات اداري هستيم. پرسش اصلي اين است که آيا اين تماس‌ها بررسي کارشناسي شده‌اند يا خير؟
دو قشر بسيار زحمت‌کش و ايثارگر در دو سوي اين تماس‌ها وجود دارند که همواره زير فشار و استرس‌هاي فراوان هستند. مهندسان پزشکي و کارشناسان فني در بيمارستان‌ها و شرکت‌هاي تجهيزات پزشکي هر دو براي رفع نقص فني دستگا‌ه‌ها بايد آنکال بوده و با يکديگر تعامل داشته باشند. حالا با تجسم اين فضا، به حاشيه امن اطراف اين قضيه مي‌پردازيم تا ببينيم ريشه اين تماس‌ها چيست.
روزانه چند تماس با کارشناسان تجهيزات پزشکي گرفته مي‌شود يا چند تماس بي‌پاسخ مي‌ماند؟ عواقب و نتايج اين عکس العمل‌ها چيست؟ آيا عدم حضور کارشناسان تجهيزات پزشکي در موارد اورژانسي مي‌تواند علاوه بر مشکلات باليني باعث مشکلات مالي نيز شود؟ زيبنده بود که آماري قابل لمس از پاسخ به اين پرسش‌ها در دست بود و اگر چنين آماري نيز وجود دارد چرا نظرات کارشناسي سازنده آن در سطح و پيکره درمان جاري نمي‌شود؟
پرسش مهم ديگري را مطرح مي‌کنيم. «مرجع ذيصلاح» جهت بررسي و کارشناسي اين قضيه، دقيقا کدام بخش از سيستم درماني کشور است؟ و چه کسي بايد نتيجه‌گيري دقيق را انجام دهد تا معين شود نيازي به حضور کارشناسان تجهيزات پزشکي يا تماس با ايشان در ساعات خارج از وقت اداري وجود دارد يا خير؟
در خصوص اين مورد دو نهاد فني و باليني مي‌توانند اظهار نظر کنند که به نظر من تعامل و همفکري هر دو گروه مي‌تواند بسيار سازنده و کارساز باشد. يعني به دو ديدگاه باليني و فني نياز داريم تا با کار کارشناسي و عملکرد علمي مشخص شود آيا سيستم درمان نياز واقعي و جدي به حضور اين عزيزان در ساعات غير اداري در مراکز دارد يا خير؟ اگر پاسخ به اين پرسش مثبت است، چه اقدامات قانوني ضروري جهت اجراي آن بايد انجام داد؟ و اگر پاسخ منفي است، موضوعاتي چون «کاربري تجهيزات» مطرح مي‌شود. البته خود اين مساله مجددا درگاه يکسري بررسي‌هاي ديگر است و نتايج آن‌ها اثرات مثبت غير قابل انکاري بر روند و عملکرد بخش درماني کشور بر جاي مي‌گذارند.
يکي از مواردي که نشان مي‌دهد اکنون وزارت بهداشت نظر قطعي خود را درباره آنکالي کارشناسان تجهيزات پزشکي گرفته است، بحث «آنکالي تعطيلات عيد نوروز» است که سالانه آن را به صورت مکتوب به تمام مراکز درماني خود اعلام مي‌کند تا براي واحدهاي تجهيزات پزشکي خود برنامه آنکالي بنويسند. جالب اينجاست که درباره ساير ايام هيچ دستور و نامه‌اي وجود ندارد؛ لذا چنين برداشت مي‌شود که وزارت محترم بهداشت هيچ نيازي در اين مورد احساس نمي‌کند؛ يعني نظر کارشناسان اين است که هيچ نيازي به آنکالي واحدهاي تجهيزات پزشکي نيست. با احترام به اين نظر، اتفاقات داخل مراکز نشان مي‌دهند که اين نظر، نيازي جدي به بازبيني مجدد دارد تا مشخص شود چرا مراکز در ساعات غير اداري نيازمند تماس با کارشناسان تجهيزات پزشکي خود هستند.
در مورد حق آنکالي، من ذاتا مخالف اين موضوع هستم و موضعي متفاوت در اين مورد دارم؛ چرا که پيش از بحث در مورد اين حق، ابتدا بايد بررسي‌هاي لازم درباره علل ايجاد اين نياز و صحت مستندات آن توسط کارشناسان انجام شود سپس درباره راه حل و تامين هزينه‌هاي آن صحبت شود. تا زماني که مشکل اين چنين تماس‌هايي، شناسايي و بررسي نشود نمي‌توان درباره راه حل آن صحبت کرد. لذا قويا از اين موضع خود دفاع مي‌کنم که با توجه به اهميت اين قضيه، در راستاي حفظ جان بيمار و کاهش هزينه‌هاي بي‌مورد سازماني، لازم است تا تحقيقات مستند دقيقي در مورد علت اين تماس‌ها انجام شود. با توجه به اينکه مراکز درماني عمدتا به سامانه‌هاي تحت وب «مديريت تجهيزات پزشکي» مجهز شده‌اند و تحليل آماري خرابي‌ها به صورت غير حضوري از اداره کل تجهيزات پزشکي، بسيار ساده و آسان است انتظار مي‌رود اين کار هر چه سريعتر اتفاق بيفتد.
اما از منظر «کاربري تجهيزات پزشکي» نيز مي‌توان به اين موضوع نگاه کرد و اينکه چه ميزان از اين تماس‌ها به علت کم‌تجربگي کارشناسان شيفت‌هاي عصر و شب است؟ مخصوصا اينکه اوج استفاده از نيروهاي طرحي در اين ساعات است و همين موضوع باعث مي‌شود آمار تماس‌ها در اين ساعات افزايش يابد. البته با رصد و برنامه‌ريزي دقيق مي‌توان کمک کرد تا ميزان خرابي‌ها و تماس با کارشناسان تجهيزات پزشکي کاهش يابد.
دیدگاه ها