اندر حکايت يک توهم!

نویسنده: مهندس فائزه هاشمي

به شخصه به علت ارتباطات زيادي که در نتيجه فعاليت هايم در دانشگاه با دانشجويان مهندسي پزشکي سراسر کشور داشتم متوجه تفاوت قابل توجه نگاه ها نسبت به دانشجويان مهندسي پزشکي اميرکبير و ديگر دانشگاه ها شده ام. براي مثال جمله اي که بيشتر بازگو مي شد بحث آزمايشگاه هاي مجهز!!! دانشکده ما بود. حتما فکر مي کنيد ما هر روز صبح همديگر را در آزمايشگاه تجهيزات پزشکي ملاقات مي کنيم و در حالي که مشغول کار با تجهيزات به روز دنيا هستيم، فرصت احوال پرسي با يکديگر را هم نداريم.

بگذاريد کمي راحت تر بحث را ادامه دهيم…
حتي در قطب مهندسي پزشکي ايران هم يک جاي مخوف با پنجره گوشه شکسته و در هميشه بسته، به نام «آزمايشگاه تجهيزات پزشکي» نام گذاري شده که به راحتي از همان شيشه شکسته مي توان به عمق فاجعه پي برد!
تجهيزات قديمي اي که به وضوح مي توان گفت آنجا پرتاب شده اند نه اينکه قرار داده شده باشند. اما جاي شکرش باقي است که مي تواني در روياهايت تصور کني وقتي روزي روزگاري وارد آنجا شوي حتما پايت به يونيت دندانپزشکي که مماس با درب ورودي است برخورد خواهد کرد! اين در حالي است که من اين اطلاعات را طي کنجکاوي هاي خود به دست آورده ام و جالب تر اينکه عده زيادي از دانشجويان همين دانشکده شايد حتي ندانند که چنين جايي در محل تحصيلشان وجود دارد. اين توصيف کوتاهي از معروف ترين آزمايشگاه دانشکده ما بود.
تو خود حديث مفصل بخوان از اين مجمل…!
به هر حال دلم نيامد که عده زيادي از شما اين واقعيت را ندانيد و مدام از خود سوال کنيد که چرا مهندس هاي پزشکي اينقدر فرار را بر قرار ترجيح مي دهند؟؟