آمبولانس هاي نسل جديد و تجهيزات همراه آن

براي واحدهاي اورژانس و تصادفات همواره كوتاه ترين زمان انتظار براي ارائه خدمات اوليه درماني مورد توجه بسيار بوده است. آمبولانس ها همواره اولين سطح رسيدگي به مصدومان و نخستين واحد اجرايي كمك هاي اوليه بوده اند و چنانچه مي دانيم هرچه زمان رساندن بيمار يا مصدوم به بيمارستان و يا مركز درماني بيشتر شود نرخ مرگ ومير نيز افزايش خواهد يافت. در اين تحقيق يك سيستم متحرك مشاوره از راه دور ارائه خواهد شد كه اساسا بر پايه نسل سوم فن آوري ارتباطات تلفن همراه متكي بوده و بر نقاط استراتژيك ارائه كننده  Wi-Fi (Wireless Fidelity)  در پيرامون شهر استوار است.
اين چنين سيستمي به راحتي مي تواند در يك آمبولانس نصب شده و قادر است يك ويدئو كنفرانس با رزولوشن بالا را مابين آمبولانس و پزشك مشاور در يك ايستگاه مركزي (اغلب يك بيمارستان) فراهم آورد.
علاوه بر امكان ويدئو و صوت، تصاوير با كيفيت بالا و فايل آن ها كه از ابزار آلات و دستگاه هاي پزشكي وتشخيصي بدست مي آيد نيز قابل انتقال خواهد بود.
اين سيستم مي تواند در بيشتر شرايط وموقعيت ها به گونه اي رضايت بخش و مناسب عمل كرده و به صورت كارآمدي كيفيت خدمات ارائه شده به بيماران را بهبود بخشد. در حالي كه در همين زمان هزينه اي نسبتا كم را به خود اختصاص مي دهد.
يكي از عوامل بسيار حياتي براي بهبود و ارتقاء خدمات درماني در شرايط و موقعيت هاي اورژانسي، كاهش زمان انتظار بيمار براي دريافت مراقبت هاي اوليه و همچنين در دسترس بودن مشاوره هاي بسيار مهم است. در اغلب موارد آمبولانس ها مجبورند تا به تماس هاي اورژانسي رسيدگي كرده و كمك هاي اوليه را ارائه نمايند. در بيشتر موارد نيز مجبورند تا بيماران را به بخش هاي تصادفات يا اورژانس نزديك ترين بيمارستان انتقال دهند.

در اين تحقيق، يك آمبولانس با تجهيزات زير آماده شده است.
  يك كامپيوتر laptop حرفه اي و سبك
 يك دوربين فيلم برداري با كيفيت بسيار بالا كه به laptop  متصل بود و مي توانست متمركز شود و در شرايط مختلف نوري با يك توازن نوري ثابت عمل كند. اين دوربين همچنين مي توانست تصاوير ثابت با وضوح بالا تهيه كند.
 كارتPCMCIA (Personal Computer Memory Card  International Association) كه از ارتباط  ميان laptop و شبكه G3  و تلفن G3 كه به عنوان  Modem عمل مي كرد پشتيباني مي كند (استفاده با سيم از يک  USP Port و يا استفاده بيسيم از Bluetooth) درlaptop  يك برنامه ارتباط ويديويي دو جانبه از راه دور اجرا مي شود كه امكان ارتباط لحظه به لحظه را با ايستگاه مركزي به وجود مي آورد. ايستگاه مركزي در يك بيمارستان واقع است. جايي كه پزشك يا مشاور مي تواند از يك كامپيوتر عادي با آمبولانس در حال حركت ارتباط برقرار كند. يک Webcam با كيفيت متوسط دركامپيوتر مركزي نصب شده بود و امكان برقراري يك ارتباط ويديويي دو جانبه را برقرار مي كرد. اين موضوع يك نياز ضروري براي اين آزمايش نبود ولي احساس بهتري در استفاده كنندگان و بخصوص بيماران بوجود مي آورد چرا كه آنان با ديدن تصوير يك پزشك احساس آرامش بيشتري مي كردند. اين كار همچنين براي مشاوران اين امكان را فراهم مي آورد تا به طور بصري روش هاي درمان را به افرادي كه مسوول مراقبت از بيماران بودند نشان دهند. به هر حال، اين ارتباط تصويري دو جانبه فشار مضاعفي را به كانال ارتباطي تحميل مي كرد و كيفيت ارتباط آمبولانس را با ايستگاه مركزي پايين مي آورد.

راه هايي كه آمبولانس از آن ها عبور مي كرد مناطقي بودند كه آميزه اي از سيستم هاي UMTS (Universal Mobile Telecommunications System) و GPRS (General packet Radio Service) را تحت پوشش قرار مي دادند. فقط درصد بسياركمي از مناطق جغرافيايي تحت پوشش سلول هاي G3 هستند. محل تجمع اين مناطق در نزديكي خيابان هاي اصلي و بزرگ راه ها بود. براي ساير مناطق، سيستم بايد به  GPRS بر مي گشت اگر چه در اين صورت سرعت دسترسي به طور قابل ملاحظه اي پايين مي آمد. سرعت هاي متفاوتي مورد آزمايش قرار گرفتند. از يك موقعيت ثابت تا سرعت هاي بسيار زياد (140 كيلو متر در ساعت). در نهايت راه هاي مختلفي نيز آزمايش شد. اين راه ها شامل تونل ها و راه هاي فرعي كه به كوه ختم مي شدند و راه هاي باريك شهري مي شدند.
همچنين آزمايشات مختلفي انجام شد كه اغلب در رابطه با ارتباط ويديويي دو جانبه بودند. اين آزمايشات شامل نمايش آسيب هاي واقعي، زمان واقعي علائم ECG، نظارت بر عملكرد كاركنان در آمبولانس و … غيره مي شدند. در اين آزمايش، همچنين تعداد زيادي  از تصاوير ثابت ارسال شدند. اين تصاوير شامل تصوير بيمار و جزييات آسيب او، اطلاعات پرينت شده، تصاويربه دست آمده از تجهيزات پزشكي و ساير جزييات بدن بيمار بود.
از آنجايي كه بايد (در قسمت متحرك سيستم ) تعدادي نشانگر عملكرد شبكه اي وجود مي داشت، دو برنامه نشانگر شبكه اي به طور دائم اجرا مي شدند: كه يكي توسط كارت  PCMCIA عمل مي كرد و ارتباط شبكه (UMTS يا G3) و سرعت ارتباط را نشان مي داد در حالي كه ديگري اطلاعات را روي كانال هاي مورد استفاده در اندازه يك پكت، با استفاده از پروتكل و سرعت خاص در هر شرايط نشان مي داد.

نتايج

صرف نظر از برخي از مشكلات خاص، كل عملكرد سيستم همان طوري بود و به صورتي پيش رفت كه هم مورد انتظار مهندسان و هم مورد انتظار پزشكان بود و نشان داد كه سيستم مي تواند به طور موثري درمقياس بسيار بيشتري گسترش يابد.
الف) مهندسي
سيستم ارتباط ويديويي دو جانبه به طور كلي تصاوير بسيار واضحي توليد مي كرد. الگوريتمي كه در اغلب برنامه هاي ويديويي دو جانبه مورد استفاده قرارگرفت H 263 بود (نوع ساده اي از الگوريتم MPEG4).
خوشبختانه پهناي كابل به اندازه كافي براي ويديويي كه در هر ثانيه 15-10 فريم تهيه مي كرد كافي بود و وضوح تصوير 160×120، 320×240  و 640×480 پيكسل بود و برنامه هاي ويندوزي كه براي نرم افزار ارتباط ويديويي دو جانبه طراحي شده بودند براي اين كار كافي به نظر مي رسيد. جدا از مسائل ديداري و شنيداري، اين برنامه همچنين از فايلي كه تصاوير و اطلاعات مربوط به بيمار را انتقال مي داد هم پشتيباني مي كرد.

اولين سرعت ارتباط كه به وسيله PCMCIA گزارش شده بود تقريبا 384 كيلوبايت بود كه نشان دهنده منطقه تحت پوششG3 بود. سرعت (با مقدار بسيار كمي نوسان) ثابت بود. وقتي به سلول G2/5 وصل شد، سرعت به حدود 40 كيلوبايت، ولي با نوسان نسبتا زياد تقليل يافت. وقتي سيستم از يك سلول G3 به ديگري انتقال مي يافت، اين تبادل براي استفاده كننده بسيار آرام و حقيقتا غير قابل لمس بود به اين علت كه پايانه متحرك در طول مدت HO (تحويل وتحول) به هر دو سلول وصل بود.

وقتي سيستم از يك سلول G3 به يك سلول  G5/2 انتقال مي يافت تاخير اجتناب ناپذيري به وجود مي آمد كه ناشي از اين مساله بود كه پايانه بايد از يك سلول در يك سلول ديگر ثبت مي شد. تاخيرها از 5 تا  15 ثانيه متفاوت بودند و يكبار ارتباط براي مدتي بيش از يك دقيقه قطع شد و كل مراحل بايد دوباره راه اندازي مي شد. براي مدت زماني به اندازه 23 ساعت و منطقه اي حدود 180 كيلومتر مربع، در 9 مورد و كلا براي مدت 17 دقيقه ارتباط از  G3 به G2 بر گشت.
در مواردي كه نياز فوري براي انتقال بيمار به بخش اورژانس و تصادف (A&E- Accident & Emergency) نبود، ديدگاه هاي ديگري مي توانست مورد بررسي قرارگيرد: بر روي همان Laptop  مي شدWLAN  كارت نصب شود.

بدين ترتيب آنرا قادر مي كرد تا به سايت بيمارستان از طريق شبكه بي سيم (Wi-Fi ) وصل شود. اين روش به طور قابل  ملاحظه اي سرعت ارتباط را زياد مي كرد، باعث فشار كمتري مي شد و ارتباط ويديويي دو جانبه را شفاف تر مي كرد .اين ديدگاه به عنوان آزمايش روي G3 با بوجود آوردن نقاط قابل دستر سي در مناطق مشخص در منطقه مورد آزمايش انجام شد. نتايج دلگرم كننده بودند و اين درحالي بود كه روش اين سيستم به سيستم مشاوره از راه دور شباهت داشت. اشكال اين نظر اين بود كه آمبولانس و كاركنان آن به منظور اتصال به نقطه دسترسي بايد در يك موقعيت نسبتا ثابت مي ماندند.
ب)معالجه از راه دور
در طول تحقيق درباره اين سيستم و براي مدت زمان 7 روز، تعدادي از پزشكان ، بيماران و ساير پرسنل درگير بودند.
 بيمار از آمبولانسي كه سيستم فوق در آن نصب شده بود به بيمارستان انتقال يافت.
 از چهار مشاور درخواست شد تا نتايجي كه توسط سيستم ارسال شده است را بررسي كنند( نتايج ويديو يي، تصوير ي و صوتي) و بر اساس اطلاعات داده شد در مورد بيماران پيش بيني هايي را انجام دهند.
 دو مهندس به طور دائم برروي خواص ارتباطي سيستم بررسي انجام دادند.

تمام تحقيقاتي كه روي بيماران انجام گرفت نتايج قابل قبولي را در رابطه با مشاوره از راه دور هم در روش ارتباط ويديويي از راه دور و هم تصوير ثابت بدست داد. كميت كلي بازده سيستم به ترتيب زير بود.
2/4 درصد ضعيف، 4/25 درصد قابل قبول و 2/70 درصد خوب. خلاصه اي از نظر پزشكان در ارتباط با توانايي شنيداري/ ديداري سيستم در جدول (1) آمده است.
با وجودي كه مقدار نسبتا زيادي صداهاي اضافي به وسيله آمبولانس در حال حركت توليد مي شد به خصوص هنگامي كه از آژير استفاده مي كردند صدا قابل قبول بود و اين در حالي بود كه حركت آمبولانس كيفيت ارتباط ويديويي را پايين مي آورد.
انتقال يك تصوير ثابت هدف اصلي بود. همان دوربين فيلم برداري با كيفيت بالا كه در ارتباط ويديويي مورد استفاده قرار گرفته بود مي توانست به عنوان يك دوربين ديجيتال عكاسي مورد استفاده قرارگيرد بنابراين تصاوير ثابت 1 يا 2 مگا پيكسلي مي توانستند به كامپيوتر  Laptop و از آنجا به شبكه G3 منتقل شوند. يك تصوير ثابت 1 مگا پيكسلي زماني معادل 15-10 ثانيه نيازدارد تا منتقل شود در حالي كه يك تصوير 2  مگا پيكسلي به دو برابر اين زمان نيازدارد. حتي تحت شرايطي كه نور چندان مناسب نبود، كيفيت تصاوير بسيارخوب بود( مثلا با وجود نور لامپ فلوئورسنت داخل آمبولانس) دوربين مي توانست از صفر تا بي نهايت متمركز شود و اين موضوع بسيار ايده آلي براي نشان دادن آسيب ها ( علائم بيمار) يا هر جزئيات ديگري از بدن او بود. حتي با نصب مستقيم دوربين بر روي تجهيزات پزشكي داخل آمبولانس، تصوير بسيارواضح و روشن بود. صفحه نمايش شامل مونيتور هاي TFT و CRTبود. مشكل ترين كار انتقال فيلم بود ( اشعه ايكس – سي تي اسكن  و ام آراي). اگرچه نياز چنداني هم به اين كار نبود. در نهايت، سيستم مي توانست به عنوان يك پايانه  online كه به شبكه بيمارستان مرتبط است عمل كند، بدين ترتيب مي توانست به Database بيمارستان (شرح حال بيمار،تجويز دارو و غيره) دسترسي داشته باشد.

بحث و تبادل نظر

به عبارت مهندسي، سيستم ارتباط ويديويي از راه دور، وقتي آمبولانس در منطقه تحت پوشش G3 بود كيفيت قابل قبولي داشت. وارد شدن به حريم GPRS مشكلاتي را بوجود مي آورد چرا كه پهناي كابل به اندازه كافي براي انتقال اين ظرفيت كافي نبود.
كيفيت صدا و تصوير ثابت بسيار رضايت بخش بود و در شرايط GPRS  وحتي در مناطقي كه براي سيستم ارتباطي G3 پشتيباني نمي شدند سيستم را به صورت مفيدي پردازش مي كرد. به هر حال، به احتمال قوي، تعداد واحد هاي G3 در كشور هاي اروپايي رو به افزايش هستند، همانطور كه واحدهاي G2 در گذشته بودند. از آنجاييكه مناطق بيشتر و بيشتري توسط UMTS تحت پوشش قرار گرفته اند تحقيقاتي مانند آنچه در اينجا به آنها اشاره شده است، بايد روز به روز بيشتر مورد استفاده قرار گيرند و موفقيت تضمين شده اين تحقيقات در مناطق فوق افزايش خواهد يافت.

هزينه نصب يك سخت افزار اضافي در آمبولانس از 6000 يورو (4000 پوند) تجاوز نمي كند .طول مدت انتقال(Airtime)  تصاوير ويديويي از راه دور بايد توسط تهيه كننده شارژ ( تامين) شوند. بيشتر،  جلسات آزمايش از 3 تا 10 دقيقه براي انتقال مگابايت اطلاعات طول مي كشيدند. تخمين زده شده است كه متوسط هزينه براي مدت زمان انتقال در هر جلسه ويديويي از راه دور حدود 5 تا 20 يورو باشد، هزينه كلي سيستم (هزينه نصب و راه اندازي ) بسيار پايين است و بايد سيستم را براي منطقه بزرگي تحت پوشش قراردهند.
از آنجايي كه اين يك درخواست معالجه از راه دور است، هميشه امنيت سيستم داراي اهميت است چرا كه اطلاعات پزشكي حساسي بايد از راه دور انتقال داده شوند. به منظور فراهم آوردن يك تونل امن براي انتقال اطلاعات از منبع به مقصد، يك شبكه خصوصي (Virtual Private Network- VPN) مورد استفاده قرار گرفت. خوشبختانه نرم افزاري كه به همراه كارت PCMCIA G3 بود، چنين ويزارد(Wisard) امنيتي را دارا بود. اين ويزارد امكان خلق چنين تونل امني را فراهم مي كرد. حجم اطلاعات در VPN حداقل بود و براي استفاده كنندگان نهايي قابل توجه نبود.
در اينجا اشاره به اين نكته لازم است كه اين سيستم مي تواند درمكان هاي ديگري نيز نصب شود. از يك ايستگاه مركزي در يك بيمارستان ( احتمالاA&E  اورژانس) گرفته تا يك ايستگاه متحرك كه مشاوران در آن مستقر هستند. واضح است كه مشاوران بايد تا آنجا كه امكان دارد در دسترس باشند. سيستم فوق الذكر مي توان در يك وسيله نقليه متحرك هم نصب شود (بطور مثال در اتومبيل مشاور) و ارتباط ميان اتومبيل و محل A&E را برقرار كنند.

آماده سازي اتولنست

1- کلاهك تنظيم عمق را برداريد. يك سوزن در محل مخصوص سوزن قرار داده و آن را به طرف داخل فشار دهيد تا کاملاً در جاي خود قرار گرفته و ثابت شود.
2- درپوش محافظ سوزن را چرخانده تا از سوزن جدا شود.
3- کلاهك تنظيم عمق را در سر جاي خون قرار داده وگودي سوراخ را روي عدد دلخواه تنظيم نماييد ) هرچه عدد بيشتر باشد سوراخ ايجاد شده عميق تر خواهد بود).
4- دسته مسلح کننده را به عقب کشيده تا زماني كه صداي تيك آن را شنيده و سپس آن را رها کنيد. اگر صداي تيك را نشنيديد ممكن است وسيله وقتي که سوزن را جاگذاري مي کرديد قفل شده باشد.

نتيجه گيري

نظر كلي پزشكان اين بود كه اين سيستم، نتايج محكمي را به دست داد كه از طريق آن ها مي تواند براي بالا بردن كيفيت خدمات به بيماران مورد استفاده قرار گيرد. به خصوص اين كه كليه پيش آگهي هاي پزشكي كه از طريق استفاده از اين سيستم بدست آمده بود با تشخيص نهايي پزشكان در مورد بيماران مطابقت داشت. اگر چه آزمايشات بيشتري بايد انجام شود تا تشخيص طبي نهايي را تاييد كند.
ايده كلي اين است كه با استفاده از اين سيستم گروه كوچكي از مشاوران مي توانند در يك بيمارستان مستقر شوند و به منطقه اي در شهر يا به كل شهر خدماتي را ارائه دهند.
نكته بسيار قابل تامل در اين سيستم اين است كه، چنين سيستم ارزان و با كيفيتي مي تواند در كم كردن زماني كه يك بيمار نياز به مشاوره پزشكي اوليه دارد موثر واقع شود و بدينوسيله به طور گسترده اي در نجات جان بيماران موثر واقع شود.
با توجه به اين که وسايل کار و تجهيزات موجود در آمبولانس ها نقش مهمي در بهبودي يا نجات جان  افراد حادثه ديده دارد، روش استفاده از اين وسايل نيز بسيار مهم و حياتي است,كليه كادر پزشکي موظفند كه قبل از اعزام به هرگونه ماموريتي از تكميل بودن و همچنين كاركرد صحيح تجهيزات داخل آمبولانس اطمينان حاصل كنند. در ادامه تحقيق تجهيزات مورد نياز در آمبولانس مورد بررسي قرار گرفته است.

پالس اکسي متر

دستگاه پالس اکسي متر موجود در آمبولانس هاي اورژانس از نوع نوامتريکس  (NOVAMETRIX 315) است. اين دستگاه بسيار کم وزن و پرتابل بوده و قابليت حمل به بالين بيمار را دارد. دستگاه پالس اکسي متر نوامتريکس 315 داراي محافظ زرد رنگي است که مانع وارد شدن فشار مستقيم روي دستگاه مي شود.

پالس اکسي متر انگشتي
اين پالس ها که در سايز کوچک و قابليت حمل راحت تري دارند ضريب خطاي بالايي نسبت به نوع نوامتريکس ها دارند.

کاربري
با کليد ON روشن شده و داراي قابليت تغيير نمايشگر در تمام جهات است. اين دستگاه درصورت عدم استفاده ومتصل بودن به بيمار درعرض 7 دقيقه نمايشگر خودبخود قطع خواهد شد.

معايب
 امکان مفقود شدن درصحنه هاي شلوغ و داراي فشار بالارواني
 درمقابل نورخورشيد صفحه نمايشگرآن از نشان دادن اعداد ناتوان است

ملاحظات
  از دستگاه در مقابل نورمستقيم خورشيد استفاده نشود.
 از تماس مايعات با دستگاه جدا خودداري شود.

اسپلنت آبي

اين نوع از اسپلنت ها که داراي يک قسمت ابر مانند (فوم) و يک تکه آلومينيوم جهت حفظ قوام اندام تهيه شده به دليل شکل خاص فوم ها داراي امکان رگ گيري نيز است.
در مواقع مواجهه با فرد مصدوم عضو آسيب ديده وي با اسپلنت هم اندازه پوشانده مي شود. در حالتي که هر دو مفصل بالا و پايين استخوان آسيب ديده بي حرکت شود قسمت آلومنيومي بايد زير عضو آسيب ديده قرار گيرد.
اسپلنت آبي بعداز خارج کردن قطعه آلومنيومي قابليت شستشو دارد.به منظور ضدعفوني آن مي توان از پرسيدين يک درصد استفاده نمود.

گلوکومتر
اغلب گلوکومترهاي موجود در آمبولانس از نوع گلوکوپلاس بوده و تعداد محدودي گلوکوترند 2 و يا بيونيم است.

کاربري
بعد از قرار دادن باطري در قسمت پشت دستگاه و خاموش کردن دستگاه با استفاده از کليد شماره 1 دستگاه را خاموش کرده و سپس کارت هوشمند را در روي دستگاه بيونيم نصب کنيد. پس از روشن کردن و وارد کردن اطلاعات زمان تاريخ و ….دستگاه آماده پذيرش اطلاعات است.
قسمت فوقاني اتولانست را باز نموده و لانست را در محل مخصوص خود قرار دهيد. سرپوش محافظ لانست را براي پوشش بعد از استفاده (پيشگيري از انتقال بيماري ايدز وهپاتيت) نگه داريد.
با چرخاندن قسمت فوقاني اتولانست عمق نفوذ لانست به داخل پوست را تنظيم کنيد.براي پوست ضخيم از شماره بزرگ تر 4 و 5 استفاده کنيد.
بعد از شستشوي دست يکي از نوار تست دستگاه را از جعبه مخصوص خارج کرده و در محل قرارگيري دستگاه نصب کنيد. سپس نوار را به طور کامل فشار دهيد تا در جاي خود قرار گيرد. دستگاه به طور خود کار روشن مي شود (در صورت روشن نشدن کليد روشن دستگاه را فشار دهيد).
از مطابقت کد روي جعبه با عدد نمايان شده روي دستگاه اطمينان حاصل کنيد.
يک قطره خون روي محل مخصوص نوار تست قرار دهيد(نمونه کوچک 4/1 تا 5/2 ميکروليتر) در صورت بزرگ بودن قطره خون بيش از 4 ميکروليتر آلودگي کارت هوشمند شده وعملکرد دستگاه مختل مي شود.
بعد از 8 ثانيه از قرار گيري نمونه خون در قسمت نوار خوان ميزان قند خون فرد مشخص مي شود. بعد از اتمام آزمايش نوار و لانست را در سيفتي باکس آمبولانس قرار دهيد (سيفتي باکس براي دفع اجسام نوک تيز که احتمال انتقال هپاتيت و ايدز دارند، استفاده مي شود).

شروع كار دستگاه
سيستم کنترل قند خون Gluco Plus Hospital متشكل است از :
     دستگاه قند خون Gluco Plus Hospital
    يك عدد باتري 3 ولتي ليتيوم از پيش نصب شده
    نوارهاي تست قند خون
    نوار مخصوص چك
    اتولنست به نام Fast touch
    سوزن
    کيف حمل
    دفترچه ثبت روزانه
     دفترچه راهنماي فارسي

آشنايي با دستگاه
جهت آشنايي با دستگاه، قسمت هاي زير را مطالعه کنيد.
     با استفاده از اين دکمه دستگاه روشن و خاموش مي شود.
      صفحه نمايش که به آساني هر چيزي که بر روي آن نمايش داده مي شود، مي توان خواند.
    جهت ثبت اطلاعات اختياري
    بازخواني حافظه
    با فشار دادن اين دکمه ها مي توانيد اعداد قبلي را در هر زمان به صورت طومار در آوريد.
    شيار مخصوص نوار
    محل اتصال کابل مخصوص به کامپيوترهاي شخصي
    اجزاي باتري

نوار تست قند خون
نوار تست قند خون را بايد بدون ايجاد هيچ گونه تغيير شكل، به همان صورت که از قوطي خارج کرده مورد استفاده قرار دهيد. تاريخ انقضاي نوار سه ماه بعد از باز کردن درپوش بطري است. نوار تست نبايد پس از تاريخ انقضاي روي جلد استفاده شود. زماني كه يك نوار تست جديد را باز مي کنيد تاريخ انقضا را روي بر چسب بطري يادداشت نماييد. نوارهاي تست آسيب ديده، تغيير شكل يافته و يا استفاده شده را هرگز وارد دستگاه نكنيد و بلافاصله بعد از خارج کردن نوار از بطري، درپوش آن را محكم ببنديد. هميشه نوار تست را در بطري اصلي خود نگهداري کنيد و به بطري هاي ديگر منتقل ننماييد. بطري نوار را در جاي خنك، خشك نگهداري کنيد.
خون را بايد در يكي از دو روزنه چپ يا راست نوار قرار داده، (هرجهت که احت تر است) خود نوار به صورت خودکار خون را به طرف روزنه ثبت آزمايش (روزنه وسط) يعني جايي که واکنش رخ مي دهد هدايت مي نمايد.

نوار مخصوص تست
نوار مخصوص تست براي تعيين عملكردصحيح دستگاه به كار مي رود. از اين نوار براي سنجش کنترل کيفيت دستگاه خودتان استفاده نماييد. نوار مخصوص تست زا مانند شكل زير از جهت برچسب آن در شكاف نوار قرار داده. شما ظرف مدت 15 ثانيه جوابيه تاييد را که به صورت OK قابل رويت است دريافت مي کنيد، درغير اين صورت آزمايش را مجددا تكرار نماييد.

 تخته پشتي بلند
وسيله استاندارد کاربردي در هرگونه وسيله نقليه اورژانس تخته پشتي بلند است .اين وسيله مي تواند به عنوان ثابت نگه دارنده ستون فقرات، بيمار را از سطوح ناهموار حفظ کند. نوارها و ثابت کننده هاي سر نيز برروي آن نصب شده و در بي حرکت کردن سرو گردن موثر است. اين وسيله داراي دستگيره هايي در قالب خود است.

 تخته پشتي کوتاه
بعد از بستن آتل گردن (کلار) و جهت ثابت کردن مصدومي که احتمال وارد شدن آسيب به مهره هاي کمري و سينه اي وجود دارد، به کاربرده مي شود. (رانندگاني که به طور مستقيم ضربه به آنها وارد شده و احتمال آسيب هاي نخاعي وجود دارد اول کلارگردن بسته مي شود و سپس جليقه ثابت سازي را بسته و روي تخته پشتي بلند، مصدوم منتقل مي شود.

ايموبلايزر يا ثابت کننده سر
برروي بک برد نصب شده وسروگردن را روي بک برد ثابت مي کنند. هميشه در صدمات سر وگردن وتروماهاي متعدد بايستي ابتدا سر وگردن مصدوم برروي بک برد ثابت شود سپس انتقال انجام شود.

اسكوب: برانكار قاشقي شكل(برانكار ارتوپدي)
اين وسيله براي جابجا کردن مصدومين از صحنه هاي تصادف که احتمال آسيب نخاعي وجود ندارد. اين ابزار قابليت تغيير در طول را دارد و امکان جداشدن از وسط را دارد.
در صورت وجود تخته پشتي بلند در آمبولانس جابجا کردن مصدومين ترومايي با استفاده از اسکوب کنتراتديکه است.

 عينك محافظ
اين وسيله در مواقعي که احتمال پاشيده شدن ترشحات و خون از بيمار وجود دارد به کار برده مي شود. براي جلوگيري از تماس ترشحات بيمار با  مخاطات تکنسين ها کاربرد دارد.

ساکشن
اين وسيله براي تخليه ترشحات مصدومين جهت باز کردن راه هوايي وپيشکيري از آسپيراسيون به کاربرده مي شود. با توجه به تنوع آمبولانس ها که موتور آن در آمبولانس جاگذاري شده است و نياز به شارژ ندارد ولي درموبي تکنوها با توجه به اين که ساکشن مجزا از آمبولانس است هميشه شارژ دستگاه را کنترل کنيد(هر چهار چراغ قرمز روشن باشد نشانه شارژ کامل است).
به هيچ عنوان داخل باتل ترشحات بيمار نگهداري مايعات اعم از ترشحات بيمار و يا مايع ضد عفوني کننده مجاز نيست. بلافاصله بعد از اتمام ماموريت بايد ترشحات از باتل تخليه و با استفاده ازمواد شوينده باتل ضدعفوني شود.

صندلي پلكاني
اين ابزار زماني مفيد است که برانکار چرخدار نمي تواند از راهروي باريک و ورودي درها، آسانسورهاي کوچک و مسيرهاي پلکاني عبور کند. برخي از انواع آن مي توانند به برانکار قابل حمل تبديل شوند. در زمان استفاده از اين وسيله بايد بيمار را با کمربندهاي آن مهار کنيد.

برانکار چرخدار
اين وسيله بي خطرترين و راحت ترين راه براي انتقال بيمار است. بيشتر برانکار چرخدار طوري طراحي شده اند که تا وزن 180 کيلوگرم را تحمل مي کنندو با هرنوع وضعيت بيمار تطبيق پيدا مي کنند.يکي از مزيت هاي اين دستگاه تغيير براي سازگاري با شرايط بيمار است.
يکي از محدوديت هاي استفاده اين وسيله به سطوح هموار است. پس از قرار دادن بيمار روي برانکار نرده ها را بالا بکشيد. پرسنل اورژانس بايد در کنار بيماري که روي برانکار چرخدار قرار دارد، بماند و هرگز نبايد تنها رها شودحتي موقعي که نرده هاي تخت بالا است.

موارد ممنوعيت استفاده از صندلي پله
1- زماني که بيمار دچار تغيير وضعيت رواني است.
2- مشکوک به آسيب ستون فقرات يا اندام تحتاني است.

کپسول اکسيژن

کپسول هاي اکسيژن چدني که حاوي اکسيژن خشک طبي است و بسته به ظرفيت آن ها قابليت ذخيره اکسيژن دارند. بعد از قرارگيري در محل مخصوص در بدنه آمبولانس امکان استفاده وجود دارد. توجه داشته باشيد که اکسيژن بعد از مخلوط شدن با آب مقطر يا آب جوشيده سرد شده براي بيمار استفاده مي شود.
هميشه براي فلومتر اکسيژن از آب جوشيده سرد شده (يا در صورت دسترسي آب مقطر ) استفاده شود.کپسول هاي اکسيژن پرتابل که به بالين بيمار منتقل مي شوند و در احيا کاربرد دارند با توجه به خشک بودن اکسيژن خروجي براي مدت کوتاهي قابل استفاده است زيرا اکسيژن خشک باعث وارد شدن صدمات جدي به ريه هاي بيمار مي شود.
در هنگام بستن شيرها مانومترهاي مربوط به اکسيژين ها از آلوده نبودن دست ها وآچارها با روغن مطئمن باشيد (در صورت آلودگي با روغن احتمال آسيب جدي وجود دارد).

لارنگوسكوپ

اين ابزار براي باز کردن راه هوايي جهت انتوباسيون مصدومين کاربرد دارد. جهت استفاده به موقع هميشه از شارژ بودن باتري ها وآمادگي دستگاه اطمينان حاصل کنيد. باطري ذخيره را در جاي مطمئن و دسترس قرار دهيد تا در مواقع ضروري استفاده کنيد.
بعد از استفاده براي مصدومين جهت ضدعفوني آن لکه ها و ترشحات را با استفاده از آب معمولي آغشته با مواد شوينده معمولي رفع کنيد و سپس با استفاده از گاز آغشته با پرسيدين يک درصد يا الکل ايزوپروبيل 71 درصد تيغه ها را ضدعفوني کنيد.

 الكتروشوك
الکتروشوک موجود در آمبولانس از نوع GS CORPULUS است.
1- با کليد Defi دستگاه را روشن نماييد.
2-  با کليد شماره 4 Energy  ميزان ژول مورد نياز را انتخاب کرده و براي دستيابي به ژول 13  يا 211 مي توان از کليد شماره 3 استفاده نمود.
3-  با فشار دادن يکي از پدل ها Sternum يا Apex دستگاه را شارژ كنيد.
4- با فشار دادن همزمان 2 پدل sternum و apex مي توان اعمال شوک نمود.
5- با استفاده از کليد 6 و 7 وارد شوک و يا از آن خارج شد.

طرز استفاده و نگهداري از باطري دستگاه الكتروشوك Gs-corpuls
ابتدا شارژر را به دستگاه وصل نماييد که متعاقبا چراغ سبزرنگ پايين دستگاه روشن شده و تا هنگامي که چراغ سبز رنگ به حالت چشمک زن درنيامده شارژر را از برق نکشيد.
زماني که چراغ به صورت چشمک زن درآمد يعني دستگاه به طور کامل شارژ شده است.
براي طولاني شدن عمر باطري به نکات زير توجه کنيد:
دستگاه را هر 11 روز يک بار روشن نموده و در حالت مانيتورينگ گذاشته تا شارژ دستگاه کاملا تخيله شود. پس از اطمينان از خالي شدن دستگاه، مجددا دستگاه را به شارژر متصل و شارژ كنيد. هنگام استفاده از دستگاه بايد شارژر را از دستگاه جدا نموده و از باطري استفاده شود.

ونتيلاتور
راهنماي استفاده سريع ميکروونت
  رگولاتور را به کپسول اکسيژن متصل نماييد(بدون استفاده از آچار)
  با استفاده از گيج )عقربه(رگولاتور از سارژ بودن کپسول اطمينان حاصل كنيد.
  توسط کليد شماره يک نحوه عملکرد دستگاه به صورت دستي يا خودکار را با توجه به نوع کاربرد انتخاب کنيد.
  استفاده در حالت دستي
در اين حالت از شاسي دستي براي ايجاد هواي دمي استفاده کنيد.
فلوي ثابت اين دستگاه در اين حالت 44 ليتر بر دقيقه است (در هر ثانيه 670  سي سي به بيمار حجم مي دهد).
  استفاده در حالت خودکار: حجم و فرکانس تنفس بيمار توسط کليد شماره 2 (جلوي دستگاه)  تنظيم مي شود. حجم و فرکانس تنفس بستگي به نوع و شرايط بيمار دارد.

روش تنظيم دستگاه در حالت خودکار
با توجه به وزن تقريبي بيمار (حدود 14 سي سي براي هر کيلوگرم) حجم هر تنفس را با کليد شماره 2 تنظيم نماييد، تعداد تنفس به طور خودکار توسط دستگاه متناسب با آن حجم تنظيم خواهد شد.
براي جلوگيري از پنوموتوراکس در دستگاه يک دريچه اطمينان قرار گرفته است که روي فشار 43 ميلي بار (سانتي متر آب) تنظيم شده است.
در صورتي که دستگاه درست تنظيم شود، اين دريچه اطمينان عمل نمي کند. اگر حجم تنفسي از حجم مورد نياز بيمار بيشتر بوده و يا گرفتگي در مسير راه هوايي رخ دهد، دريچه اطمينان باز عمل کرده و هواي اضافي را آزاد مي کند. در اين حالت آلارم صورتي دستگاه به صدا در خواهد آمد.

ونتيلاتور Osiris 2

ونتيلاتور پيشرفته قابل حمل Osiris 2 دستگاهي است که با منبع تغذيه برق باطري (حدود 15 ساعت) داراي دو مد حجمي و يک مد فشاري جهت حمايت تنفسي بيماران به صورت تهاجمي و غير تهاجمي با موقعيت اورژرانسي و … مورد استفاده قرار مي گيرد.
از قابليت هاي اين دستگاه مي توان به تنظيم تواتر تنفس و نرخ دم و بازدم و تعيين ميزان Peep  اشاره نمود .
از مدهاي حمايتي اين دستگاه مد حجمي است که به دو صورت ACMU 100% o2 که بيماران با اکسيژن 100% و نتيله مي شوند و در حالت بعدي به صورت CMU Air + o2 که در اين حالت مخلوطي از اکسيژن و هوا به بيمار ونتيله مي شود. در اين حالت اين مورد حائز اهميت است که ميزان FIO2 حداقل به ميزان 60% است.
مورد ديگر که در مورد اين ونتيلاتور بايد ذکر شود کارکرد اين دستگاه با فشار اکسيژن بين 5/2 تا 5 بار است که از طريق شيلنگ مخصوص ونتيلاتور بعد از اتصال فشارشکن به کپسول اکسيژن تأمين مي شود.

مشخصات ظاهري و تنظيمات ونتيلاتور پرتابل پيشرفته Osiris1
     صفحه نمايش جهت نشان دادن تنظيمات و هشدارها
     ناب جهت روشن نمودن و تعيين و انتخاب مدهاي عملکردي ونتيلاتور
     ناب تنظيم ميزان PEEP که از صفر تا 15 سانتيمتر آب است.
     تکمه ايمني جهت جلوگيري از تنظيمات نا خواسته  PEEP بالاتر از 10 سانتي متر
     چراغ مشخص کننده استفاده از باطري که به رنگ سبز است.
     چراغ مشخص کننده عدم شارژ باطري که به رنگ قرمز است.
     چراغ مشخص کننده استفاده از برق مستقيم (آداپتر)  است.
     ناب تنظيم کننده نرخ تواتر تنفس
     ناب تنظيم ميزان حجم در مدهاي حجمي و تنظيم ميزان فشار در مدهاي فشار
    کليد وارد شدن به منوي دستگاه جهت تنظيم نرخ هاي نسبت دم و بازدم (I/E) و ميزان حد آستانه Pmini و حداکثر نرخ تنفس و ميزان حساسيت يا سنسيويتي دستگاه (Trigger).
    کليدهاي + و  – جهت اعمال تغييرات در آيتم هاي موجود در منو .
    کليد روشن و خاموش نمودن نور پشت زمينه صفحه نمايش.
    کليد تأييد تغييرات اعمال شده بر روي آيتم هاي موجود در قسمت منو.
    کليد نشان دهنده تنظيمات اعمال شده در منو جهت اطلاع کاربر
منابع
[1] مهرداد عباسقلي زاده طلوعي ، روزبه رجايي غفوري، دفترچه آموزشي تجهيزات پزشکي موجود در آمبولانس هاي اورژانس.
[2] حميد اسمعيل زاده، گزارش سمينار اصول كاربرد انفورماتيك در پزشكي، دانشگاه صنعتي اميركبير، دكتر فرزاد توحيدخواه.
[3] Greek Ministry of Health, National Centre of Emergency Response, Annual Report – 1998, Athens, Aug 1999.
[4] Pavlopoulos S., Kyriakou E., Berler A., Koutsouris D. “Emergency telemedicine applications using mobile and internet communication links – The AMBULANCE Project”, Proceedings of EURO-MED NET 98 Conference, Nicosia, Cyprus, pp. 281-282, 1998.
[5] Konstantinos A. Banitsas, P. Georgiadis, Sapal Tachakra, D. Kavouras, “Using handheld devices for real-time wireless Teleconsultation”, IEEE EMBC 2004 San Francisco, pp. 3105-3108, Sep 2004.
[6] Jonathan P. Castro, “The UMTS Network and Radio Access Technology Air Interface Techniques for Future Mobile Systems”, John Wiley & Sons Ltd, England, 2001.
[7] lain E. G. Richardson, “Video Codec Design Developing Image and Video Compression Systems”, John Wiley & Sons Ltd, England, 2002.
[8] Konstantinos Banitsas, “MedLAN: Compact Mobile Computing System for Wireless Information Access in Emergency Hospital Wards”, PhD thesis, Brunel University, London, May 2004.
[9] Thomas J. Owens, Sapal Tachakra, Konstantinos A. Banitsas, Robert S. H. Istepanian, “Securing a Medical Wireless LAN System”, IEEE EMBC conference, Istanbul, vol. 4, pp. 3552-3555, Oct 2001.
[10] Konstantinos A. Banitsas, Sapal Tachakra, R.S.H. Istepanian, “Operational Parameters of a Medical Wireless LAN: Security, Range and Interference issues”, IEEE EMBC conference, Houston, vol. 3, pp. 1889-1890, Oct 2002.